(bron: wikipedia)Cameo is een Amerikaanse band in het genre funk en rhythm-and-blues rond zanger en producer Larry Blackmon.
De band werd in 1974 opgericht door de toen 18-jarige Blackmon en kwam voort uit East Coast dat een jaar eerder een titelloos album had uitgebracht. De band heette in eerste instantie The New York City Players, maar om verwarring te voorkomen met The Ohio Players werd de groepsnaam in 1976 gewijzigd tot Cameo. In 1977 verschenen de eerste twee albums - Cardiac... meer
(bron: wikipedia)The Gap Band is een Amerikaans funk trio uit Tulsa, Oklahoma. Hun grootste populariteit hebben ze begin jaren tachtig. Ze zijn vooral bekend van de hit Oops upside your head (I don't believe you wanna get up and dance).
The Gap Band wordt in 1967 opgericht door Ronnie Wilson. De band bestaat uit de broers en domineeskinderen Ronnie, Robert en Charlie Wilson. Zij zijn neven van funkzanger en -bassist Bootsy Collins. In de beginjaren zijn ze achtergrondzangers bij diverse R&B-zangers.... meer
Barry White (1944), of Barry Lee zoals zijn werkelijke naam luidt, begon zijn carriere bescheiden. De zanger met de beroemde donkere stem was aanvankelijk, in de jaren zestig, vooral actief als man achter de schermen bij de carrieres van o.a. Viola Wills, The Bobby Fuller Four en The 5th Dimension. Eén van zijn succesvolste acts uit die tijd was de vrouwengroep Love Unlimited, waar hij in 1972 de klassieke single Walking In the Rain With The One I Love voor schreef en produceerde. Toen hij voor één van zijn volgende liedjes een mannelijke zanger nodig had, zong hij zelf alvast een demo in. De mensen van zijn platenmaatschappij overtuigden hem om het liedje zelf te zingen en I've Got So Much To Give (1973) werd een succes. Zijn volgende stap was een instrumentale conceptplaat van het Love Unlimited Orchestra (Rhapsody In White (1974) met de hit Love's Theme), dat eveneens een groot succes werd. In de jaren zeventig was het sensuele soulgeluid van Barry White de favoriete slaapkamermuziek van menig verliefd stel. Tijdens de uitputtende tournees laat White zich steevast begeleiden door het Love Unlimited Orchestra. In de jaren tachtig neemt een oververmoeide White gas terug, om aan het eind van dat decennium weer op te krabbelen. Hij is te horen op albums van Quincy Jones (The Secret Garden, 1990) en Big Daddy Kane (Taste Of Chocolate, 1990) en in 1992 brengt het duet met Lisa Stansfield (All Around The World) hem zowaar opnieuw in de hitlijsten. In de jaren negentig verschijnt er als vanouds kort achter elkaar een reeks albums, waarvan met name The Icon Is Love (1994) hoge verkoopcijfers haalt. Op 1 mei 2003 wordt Barry White getroffen door een zware beroerte, waardoor hij zijn spraakvermogen kwijt raakte. Op 4 juli van dat jaar overlijdt de zanger op 58-jarige leeftijd in Los Angeles aan een nieraandoening. (MS)
