De rockscene in de jaren tachtig van Los Angeles zal wel voor altijd geassocieerd blijven met glam-metal door mooie jongens. Toch ontstond daar ook Guns 'N Roses, een van de meest directe, straatwijze en controversiële bands van hun tijd. De wortels van Axl Rose en zijn club lagen bij The Stones, Aerosmith en The New York Dolls, maar zij voegden er een randje popmetal aan toe dat hen gigantisch succes bracht. De band werd sterk bekritiseerd voor hun politiek incorrecte houding, en verloor één voor één zijn originele leden, totdat eind jaren negentig Rose als enige was overgebleven. Het vierde album van de band, Chinese Democracy, was aangekondigd voor 1999 maar in de jaren die volgden werd nooit een officiële releasedatum vastgelegd. Pas in november 2008 konden fans hun hart ophalen toen de diverse plaat eindelijk werd uitgebracht.
meer
Soundgarden was samen met Nirvana en Pearl Jam één van de groepen uit Seattle die in 1991 doorbrak met het stevige rockgeluid dat al snel de naam 'grunge' kreeg. Van alle grungegroepen leunde Soundgarden het meest op het klassieke hardrockgeluid van Black Sabbath (de logge gitaarriffs) en Led Zeppelin (de stem van frontman Chris Cornell). Van het album Superunknown (1994) verkocht de groep een geschatte negen miljoen exemplaren. De toegankelijke single Black Hole Sun werd, met dank aan de surrealistische videoclip, zelfs een top-40 hit. In 1996 viel de groep uit elkaar. Drummer Matt Cameron vertrok naar Pearl Jam en Cornell richtte met leden van Rage Against The Machine de groep Audioslave op. In 2010 kwam de bekendste bezetting van de groep weer bij elkaar voor een reünie en comebackalbum King Animal.
In de jaren negentig groeide Oasis uit tot een fenomeen in hun thuisland Engeland. Daarmee stapte de band in de voetsporen van hun idolen The Beatles. Ook muzikaal waren de ‘Fab Four’ een belangrijke inspiratiebron, al voegde Oasis daar de stevige gitaren van The Who en de sneer van The Sex Pistols aan toe. Oasis vormde de voorhoede van de Britpop en inspireerde op haar beurt weer veel bands. Terwijl gitarist, songsmid en bandleider Noel Gallagher verschillende klassieke popsongs schreef, richtte de pers zich vooral op de tumultueuze handel en wandel van zijn jongere broer, leadzanger Liam. De constant ruziënde broers dreigden de band meerdere malen op te blazen. Ondanks al deze strubbelingen bleven de broers bij elkaar. De latere albums, geschreven in een periode van bezettingswisselingen, werden minder goed ontvangen dan de eerste twee. Desondanks werden ook van die platen miljoenen exemplaren verkocht.
Schotse rockband die na een lange aanloopperiode in 1991 de juiste band op de juiste plaats bleek. Met hun album Screamadelica pionierde de groep met een geluid dat halverwege rock en dance lag. Mede door hun gedrogeerde levensstijl brak de groep nooit door in de Verenigde Staten en waren zowel hun shows als albums wisselvallig. Met de komst van bassist Gary ‘Mani’ Mournfield (ex-Stone Roses) ging de groep er op vooruit. Direct na zijn komt leverde Primal Scream met Vanishing Point (1997) een tweede topalbum af.
De Red Hot Chili Peppers koppelden scherpe rockgitaren aan funkbassen en door rap beïnvloede zang. Dat feestelijke geluid leverde ze een waslijst aan imitatoren op, vooral in de rapmetal-hoek. Aanvankelijk was de band vooral een graag geziene gast in het alternatieve circuit. Aan het begin van de jaren negentig brak de band ook door bij het grote publiek, toen de band koos voor een meer volwassen geluid waarin ook plaats was voor melodieuze ballads. Desondanks bleven de optredens van de band net zo onvoorspelbaar en uitzinnig als hun muziek.
In 1994 leek het trio Therapy? minstens zo groot te worden als Nirvana. Het tweede album Troublegum stond vol met melodieuze, alternatieve metal die vooral in Groot-Brittannië een breed publiek aansprak. De groep was vijf jaar eerder opgericht in Noord-Ierland door zanger/gitarist Andy Cairns. In Nederland is Therapy? vooral bekend van de ‘moordballade’ Diane waarmee de groep in 1995 een onverwachte top-40 hit scoorde. Na het vertrek van drummer Fyfe Ewing (in 1996) besluit de groep het rustiger aan te doen en bewust minder toegankelijke muziek te schrijven. Het werkt, want Therapy? is vijfentwintig jaar na de oprichting nog altijd een vaste waarde in de underground met een trouwe schare fans.
Met hemelbestormende en idealistische rocksongs boden de Manic Street Preachers uit Wales een welkom tegenwicht aan de a-politieke en zelfgenoegzame Britpopbands van de jaren negentig. De eerste periode van hun carrière kenmerkte zich door ‘larger than life’ thema’s, zoals verwoord in de klassieke roadsong Motorcycle Emptiness. Daarnaast raakten de bandleden niet zelden verwikkeld in bizarre schandaaltjes. Na de mysterieuze verdwijning van gitarist Richey Edwards, die tot op heden niet is opgehelderd, besloot de band tot een doorstart die ze in muzikaal rustiger vaarwater bracht. Dat leverde met de als vanouds politiek betrokken single If You Tolerate This Your Children Will Be Next hun eerste nummer één single in hun thuisland op.
Na een lange aanloopfase in de underground van San Francisco brak Faith No More in 1990 naar een breed publiek waar ze bekend werd met de hits Epic en I’m Easy. De muziek van Faith No More is een kruising van metal, indierock en funk. Soms maakte de band zelfs uitstapjes naar country, jazz en easy listening. Frontman Mike Patton is een veelzijdige zanger, die zowel kan kan croonen als brullen. In 1998 werd de band ontbonden, maar in 2009 kwam de band samen voor een reünie die eindelijk ook de sterke comebackplaat Sol Invictus (2015) opleverde.
In de vroege jaren tachtig stelde een ambitieuze muzikant uit New Jersey, Jon Bongiovi, een band samen. Hij wist een platencontract binnen te halen, en veranderde daarop zijn naam in Jon Bon Jovi. In 1986, toen de band met het derde album Slippery When Wet wereldwijd scoorde, was Bon Jovi’s hardrock dé hit van het jaar. De pakkende singles én het gebeeldhouwde uiterlijk van de zanger leidden tot meer fans en uiteindelijk ook tot acteerrollen in tv-series en films. Door de gedrevenheid van zijn held Bruce Springsteen in zijn geluid te integreren en verder af te zien van het glamrock-achtige uiterlijk uit de beginjaren, wist Bon Jovi langer mee te draaien dan veel van hun generatiegenoten. Tot in de 21e eeuw toerde de band de wereld over en bleven nieuwe albums goed verkopen.
Aerosmith speelt stevige, op blues geïnspireerde rockriffs. Na grote hits en uitverkochte tournees in de jaren zeventig zakte de groep aan het begin van de jaren tachtig weg in de vergetelheid. In 1986 keerde de band, dankzij Run DMC’s versie van Walk This Way, weer terug naar de topposities van de hitlijsten. Met haar in ere herstelde rock, voorzien van gelikte videoclips, wist de groep een nieuwe generatie fans aan te boren. Dankzij MTV groeide Aerosmith uit tot een grijze eminentie binnen de rock.
Als één van de weinige bands van haar generatie weet Live het grote gebaar terug te brengen in de popmuziek. Door deze kwaliteit wordt Live vaak vergeleken met U2, al heeft de band muzikaal meer weg van REM en de Beatles. Het vermogen grote massa's te bespelen maakt de groep tot de ideale festivalband. Zanger en songschrijver Ed Kowalczyk schrijft meeslepende rocksongs met als belangrijkste doel het publiek te inspireren. Deze bijna messiaanse aspiraties maken hem een makkelijk doelwit voor de critici. Feit is dat een goed concert van Live een bijna spirituele ervaring is. Het publiek draagt Live ondanks de kritiek op handen, waardoor een plek op Pinkpop 2002 meer dan terecht is. Daarnaast staat de band geprogrammeerd op zowel de edities 2002 als 2003 van Lowlands. (MS)
In de muziek van Smashing Pumpkins gaat alternative rock een wonderlijk huwelijk aan met de pompeuze stadionrock uit de jaren zeventig. Frontman en gitarist Billy Corgan wist nummers te componeren waarin moeiteloos invloeden van zowel Cure als Boston en Queen als Jane’s Addiction doorklonken. Hiermee groeiden de Pumpkins uit tot een van de grootste rockbands van de jaren negentig. Kort na dit decennium ontbond Corgan de groep maar begin 2007 was de zanger/gitarist weer terug op het oude front. Eerst bijgestaan door drummer Jimmy Chamberlin, maar hierna als enig origineel Smashing Pumpkins-lid en tal van sessiemuzikanten.
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
(bron: wikipedia)The Lemonheads is een alternatieve rockband uit de Verenigde Staten.
De band werd in 1986 opgericht als schoolband. De band was redelijk populair tussen 1992 en 1997 met als bekendste singles It's a Shame about Ray, Mrs. Robinson en Big Gay Heart. In 1998 ging de band uit elkaar maar kwam in 2005 weer bij elkaar.
Lemonheads meer
Waar Jimi Hendrix in de jaren zestig de mogelijkheden van de elektrische gitaar flink oprekte, pakte het kwartet Sonic Youth uit New York vanaf de jaren tachtig deze draad weer op. Gitaristen Lee Ranaldo en Thurston Moore doen hun eerste ervaringen op in het gitaarorkest van de avantgarde componist Glenn Branca. Voorzien van tientallen gitaren beginnen zij in Sonic Youth vervolgens hun instrumenten om te stemmen en te manipuleren door onder andere schroevendraaiers tussen de snaren te steken. Aanvankelijk klinkt hun muziek ontoegankelijk en structuurloos maar vanaf Bad Moon Rising (1985) beginnen er wonderlijk mooie nummers uit de overstuurde en dissonante gitaarkakofonieën op te stijgen. Een belangrijke rol is hierbij weggelegd voor de sensuele stem van bassiste Kim Gordon. Begin jaren negentig tekent de groep zelfs bij het major label Geffen waarvoor zij onder andere hun bekendste en meest toegankelijke albums Goo (1990) en Dirty (1992) maken. Naast hun reguliere albums blijven zij ook experimenteren op hun eigen label Sonic Death. Hoewel ongeëvenaard is hun gitaargeluid van invloed op vele gitaarbands en vooral op postrockgroepen als Mogwai en Godspeed You Black Emperor.
Plots waren ze daar: vier straatschoffies uit Manchester met een weergaloze debuutplaat die de tijdsgeest wist te vangen. Het titelloze debuut van The Stone Roses kwam uit in 1989, een tijd dat indierockers en ravers elkaar, onder invloed van xtc, ook muzikaal vonden. The Stone Roses leunden sterk op de Britse sixtiespop, maar ook invloeden uit rave (met name in hun prijsnummer Fool’s Gold) doken op. Helaas slaagde het kwartet er nooit om hun debuut te evenaren en in 1996 viel de groep uit elkaar. Zanger Ian Brown ging solo verder, gitarist John Squire richtte The Seahorses op terwijl bassist Mani naar Primal Scream verkaste. Hoezeer de status van de groep met de jaren was gegroeid bleek wel uit de aandacht voor hun reünieconcerten in Manchester (zomer 2012) waar zo’n 150.000 dolenthousiaste Britten op afkwamen.