In de jaren negentig groeide Oasis uit tot een fenomeen in hun thuisland Engeland. Daarmee stapte de band in de voetsporen van hun idolen The Beatles. Ook muzikaal waren de ‘Fab Four’ een belangrijke inspiratiebron, al voegde Oasis daar de stevige gitaren van The Who en de sneer van The Sex Pistols aan toe. Oasis vormde de voorhoede van de Britpop en inspireerde op haar beurt weer veel bands. Terwijl gitarist, songsmid en bandleider Noel Gallagher verschillende klassieke popsongs schreef, richtte de pers zich vooral op de tumultueuze handel en wandel van zijn jongere broer, leadzanger Liam. De constant ruziënde broers dreigden de band meerdere malen op te blazen. Ondanks al deze strubbelingen bleven de broers bij elkaar. De latere albums, geschreven in een periode van bezettingswisselingen, werden minder goed ontvangen dan de eerste twee. Desondanks werden ook van die platen miljoenen exemplaren verkocht.

Blur begon haar leven als de zoveelste talentvolle Britpopband, maar wist alle verwachtingen te overtreffen. Hun debuutalbum toonde dat de band een fijne neus had voor pakkende gitaarliedjes. Op de volgende drie albums wist de band uiteenlopende Britse poptradities samen te smelten tot een eclectisch geheel, en deze platen waren perfecte vehikels voor hun songschrijftalent. Op latere albums zocht Blur nadrukkelijk naar een breder muzikaal palet. Zelfs na het vertrek van gitarist Graham Coxon (hij ging solo) wist het nu de door Damon Albarn geleide Blur tot aansprekende resultaten te komen, getuige het vakkundige Think Tank uit 2003. In 2009 speelt Blur met Coxon weer een paar shows.

In de loop van de tijd veranderde het geluid van John Hiatt met de smaak van zijn luisteraars mee. Toen hij midden jaren zeventig voor het eerst van zich liet horen was hij een typische singer/songwriter, daarna een Elvis Costello-achtige rocker om uiteindelijk uit te groeien tot een icoon van de progressieve country. In alle stijlen herkennen we de hand van een begenadigd songschrijver die goed overweg kan met gevoelige ballades én vlammende rocksongs.

David Bowie (1947-2016) was een vernieuwende artiest, die gedurende zijn lange loopbaan de meest uiteenlopende muziekstijlen naar zijn hand zette. Hij was van grote invloed op een hele generatie muzikanten ná hem.

David Bowie werd in 1947 geboren in Londen als David Jones. Op jonge leeftijd kwam de zanger in de ban van de rock-n’-roll en hij leerde de saxofoon te bespelen. Na een aarzelende start in diverse bandjes, probeerde Bowie het als solo-artiest. Een groot aantal singles (en zijn debuutalbum) flopten, maar met het nummer Space Oddity brak hij door. Het liedje over een wandeling door de ruimte kwam precies op tijd uit: in hetzelfde jaar (1969) zette de eerste mens een stap op de maan.

Daarna ging het snel met Bowie. Met een ijzersterke band (The Spiders From Mars) zette hij het alter ego Ziggy Stardust neer. Bowie speelde met zijn androgyne uiterlijk. Hij leek een buitenaards wezen, dat zowel man als vrouw was. Samen met Marc Bolan (T.Rex) vond Bowie zo de glamrock uit. Toen iedere popartiest zich een dergelijk imago aanmat, besloot Bowie zijn Ziggy-persona te laten sterven. Hij vertrok naar de Verenigde Staten om daar een soulplaat (Young Americans) op te nemen. Vanwege zijn magere uiterlijk en aristocratische verschijning geeft de Britse pers hem de bijnaam ‘The thin white duke’.

Na een periode in de VS vertrok David Bowie naar West-Berlijn om daar muziek op te nemen, die nog altijd als baanbrekend geldt. Een van zijn bekendste nummers, Heroes, was geïnspireerd op een verliefd stel dat Bowie zag zoenen in de schaduw van de Berlijnse Muur. Hij nam het lied later ook in het Duits op. Ook de albums Low en Lodger werden in Berlijn opgenomen. Daarnaast produceerde Bowie daar ook de eerste twee albums van zijn vriend Iggy Pop. Het knappe van David Bowie was dat hij artistieke innovatie wist te koppelen aan commercieel succes. In de jaren 80 scoorde hij met Let's Dance zijn grootste hit in Nederland. Andere grote hits uit die tijd zijn Under Pressure (met Queen), Dancing In The Streets (met Mick Jagger) en Tonight (met Tina Turner).

In de jaren 90 is Bowie weer vanouds de muzikale kameleon die experimenteert met hardrock (met de groep Tin Machine) en drum & bass (Earthling), maar ook teruggrijpt naar zijn albums uit de late jaren 70 (Heathen). Populaire groepen als Blur, Suede en Nirvana zetten de zanger op een voetstuk. Bowie zelf ondergaat de lof bescheiden. In 2004 kondigt de zanger aan dat hij stopt met optredens en lijkt met pensioen te gaan. De verrassing is dan ook groot als Bowie terugkomt met twee sterke albums: The Next Day (2012) en Blackstar (2016). Blackstar, dat juichend werd ontvangen door de internationale muziekpers, blijkt ook zijn laatste album te zijn. Twee dagen na de release overlijdt Bowie aan de gevolgen van kanker.

Als de ultieme rockband uit de jaren negentig smeedde Skunk Anansie rustige coupletten en knallende, pakkende refreinen aaneen met een flinke dosis bravoure. Met de nummers Weak, Hedonism en Brazen (Weep) scoorde het Engelse viertal grote hits. De groep rondom de zwarte en kale zangeres Skin viel op in het door blanke kerels gedomineerde rockwereldje. Haar ferme stem en openhartige teksten sloten hier goed bij aan. Skunk Anansie was steviger dan Britpop, maar hitgevoeliger dan menig hardrockband uit die tijd. Na een pauze van acht jaar in 2009 kwam de band terug voor een reünietour.

Na een lange aanloopfase in de underground van San Francisco brak Faith No More in 1990 naar een breed publiek waar ze bekend werd met de hits Epic en I’m Easy. De muziek van Faith No More is een kruising van metal, indierock en funk. Soms maakte de band zelfs uitstapjes naar country, jazz en easy listening. Frontman Mike Patton is een veelzijdige zanger, die zowel kan kan croonen als brullen. In 1998 werd de band ontbonden, maar in 2009 kwam de band samen voor een reünie die eindelijk ook de sterke comebackplaat Sol Invictus (2015) opleverde.

De wereld leerde Steven Patrick Morrissey (Manchester, 1959) kennen als de zanger van The Smiths. Met die groep verwierf hij in de jaren tachtig een cultstatus onder liefhebbers van indierock. De romantische intellectueel Morrissey was het boegbeeld van de band. Nadat de groep in 1987 uit elkaar valt, gaat Morrissey solo verder. Vooral in Engeland blijft de zanger het goed doen, ondanks de soms wisselende kwaliteit van zijn werk. Morrissey is één van de meest uitgesproken artiesten in Groot-Brittannië en zijn verbale aanvallen op het koningshuis, politici en de vleesindustrie zijn minstens zo creatief verwoord als zijn unieke poëtische songteksten.

De Brabantse rapper Extince is één van de grondleggers van de Nederhop. Aanvankelijk rapt hij in het Engels, maar vanaf 1990 schakelt hij over naar Nederlands. Extince is de eerste die een hit scoort met een Nederlandstalig hiphopnummer (Spraakwater). Daarnaast zijn het op plaat uitgevochten ruzies met de vaderlandse hiphopelite (Osdorp Posse, Brainpower) die hem in het nieuws houden. Voor het opnemen van zijn albums neemt Extince de tijd. Zijn cd’s zijn dan ook zonder uitzondering van hoge kwaliteit.

Vlaamse groep rond de broers Stephan en David Dewaele. Ze groeien op in een muzikaal gezin. Hun vader is radio-dj en platenverzamelaar, een hobby die beide zoons van hem overnemen. Vanaf het einde van de jaren negentig is Soulwaxéén van de groepen die de barrière tussen (alternatieve) rock en dance. Onder het alter ego 2 ManyDJ’s treden de broers ook op als dj-duo, die beroemd worden met hun mash-up’s waarbij twee nummers ingenieus door elkaar worden gemixt. Daarnaast remixen de Dewaele’s nummers van onder meer Tiga, Peaches en Das Pop.