De Eindhovenaar Peter Koelewijn scoort met zijn band The Rockets in 1960 een enorme hit met Kom Van Dat Dak Af, de eerste Nederlandstalige rock-‘n-rollsingle ooit. Als enkele jaren de beatrage losbarst, lijkt het met de carrière van Koelewijn afgelopen te zijn. Als producer blijkt hij echter minstens zo succesvol, met artiesten als Q65 en Ronnie en de Ronnies. Dan gebeurt het onverwachte: Kom Van Dat Dak Af wordt in 1971 opnieuw een hit, een huzarenstukje dat hij met hetzelfde liedje nog twee keer zal herhalen.
In de jaren zeventig pakt hij zijn rock-’n-rollcarrière weer op, waarbij de Rockets steeds verder op de achtergrond raken. Steeds als het even minder gaat als uitvoerend artiest, pakt Koelewijn zijn carrière als producer weer op. Zo weet hij de wispelturige muziekindustrie te overleven, waarbij hij net zo gemakkelijk een introvert soloalbum aflevert (Het Beste In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou, 1977), als hitplaten maakt met artiesten als Babe, Grant & Forsyth en Helmut Lotti.
meerHet verhaal van de rockband Di-Rect leest als een jongensboek. Binnen een half jaar na de oprichting speelde het jeugdige kwartet in volle zalen, als voorprogramma van de band Kane. De eerste single Just The Way I Do werd direct opgepikt door Radio 3 en werd een grote hit. Toch is het het podium waar de band pas goed tot zijn recht komt. Ondanks het imago van bij elkaar gezochte jongensband dat aan hen kleeft, is Di-Rect live een soepel rockende machine. Niet voor niets weten ze in 2008 een Nederlandstalige interpretatie van de complexe rockmusical Tommy van The Who tot een goed einde te brengen. Iedere band die zich wel eens aan een nummer van The Who heeft gewaagd weet dat dat voor een rocker zo ongeveer het hoogst haalbare is. In 2009 verlaat zanger/gitarist Tim Akkerman de groep voor een solocarrière. Zijn vervanger Marcel Veenendaal wordt gevonden via een talentenjacht op tv. Het blijkt een juiste keuze. Aan de hand van hun nieuwe frontman beleeft Di-rect een opvallende artistieke opleving.
Thé Lau (1952-2015) is vooral bekend als frontman van The Scene. Ook onder eigen naam bracht de Amsterdamse zanger een aantal albums uit. Voor zijn tijd bij The Scene speelde Lau enkele jaren in Neerlands Hoop. Daarnaast schreef Lau ook enkele boeken. De zanger overleed op 23 juni 2015 aan de gevolgen van kanker. In het laatste jaar van zijn leven boekte de zanger nog veel succes. Zo werd Lau onderscheiden met een Edison.
Trijntje Oosterhuis dook schijnbaar uit het niets op toen ze in 1996 tijdens de opening van de Amsterdam ArenA voor 50.000 bezoekers het door John Ewbank geschreven De Zee zong. De zangeres zong echter al sinds eind jaren tachtig met haar broer Tjeerd in Total Touch. Die groep brak in 1997 door met Somebody Else’s Lover, dat een uitgekiende mix van r&b, soul en pop liet horen. In 2001 viel de groep uit elkaar en ging Trijntje werken aan een soloalbum waarvoor haar broer overigens nog een groot deel van de songs componeerde. Haar titelloze debuutalbum verscheen in 2003. Een jaar later tekende de zangeres een contract bij het prestigieuze jazzlabel Blue Note. Strange Fruit, waarop Trijntje onder meer materiaal van Billie Holliday zong, werd een groot succes. Een samenwerking met Burt Bacharach kreeg een platina randje toen er van het album The Look Of Love 70.000 exemplaren werden verkocht.
Wanneer saxofoniste Candy Dulfer in 1989 op 21-jarige leeftijd doorbreekt met de door David Stewart (Eurythmics) gecomponeerde single Lily Was Here, noemt niemand haar meer ‘de dochter van Hans Dulfer’. Het nummer reikt naar de nummer-1 positie in Engeland en Nederland. Met haar eigen groep Funky Stuff zoekt Dulfer het veel meer in de funkhoek. Haar talent wordt opgemerkt door Prince en ze speelt mee op zijn albums Graffitti Bridge en Batman. Op haar latere soloalbums speelt ze ook jazzdance en r&b. De lijst van belangwekkende artiesten met wie Dulfer samenwerkt is imponerend. Een kleine greep: Aretha Franklin, Maceo Parker, Van Morrison, Trijntje Oosterhuis en Pink Floyd.
(bron: wikipedia)Manuëla Kemp (Kwadijk, 13 februari 1963) is een Nederlandse zangeres en presentatrice. Kenmerkend is haar hese stemgeluid.
Kemp begon haar carrière als zangeres. Ze werkte samen met Nancy Boyd en zong later in de meidengroep The Revellettes. In 1990 maakte ze de overstap naar televisie toen Joop van den Ende haar vroeg voor de presentatie van het onderdeel de Nationale Postcode Loterij in het quizprogramma De 64.000 gulden vraag met Jos Brink. Daarna was ze onder andere te zien in... meer
Door het inzenden van een liedje voor een studentenwedstrijd nam het leven van de doodgewone Tilburgse student Guus Meeuwis een heel andere wending. Het Is Een Nacht (Levensecht) werd in 1995 een enorme Nederlandse hit. In plaats van als eendagsvlieg in de boeken te verdwijnen scoorde Meeuwis met zijn band Vagant aan de hand van zijn producer ‘Deurzakker’ Willem van Schijndel nog enkele hits, die hem echter gevaarlijk dicht in het carnavalsgenre deden terechtkomen. Met de André Hazes compositie Geef Mij Je Angst maakte hij de overstap naar het luisterlied, waarin hij uitgroeide tot een absolute topper. De concerten in het Eindhovense PSV-stadion waren uiterst succesvol, een nieuw bewijs van de hoge status van de zanger die als geen ander het Nederlandse ideaalbeeld ‘zo gewoon gebleven’ belichaamt.
De Nijmeegse troubadour Frank Boeijen scoort eind jaren tachtig, op het hoogtepunt van de eerste Nederlandstalige golf, met zijn Frank Boeijen Groep een reeks puike hits, die zich onderscheidden door een poëtische inslag en een hoog maatschappelijk bewustzijn. Vooral Zwart Wit (over de gewelddadige dood van Kerwin Duinmeijer) en Kronenburg Park (over prostitutie) snijden voor popmuziek ongebruikelijke onderwerpen aan, en behoren tot de absolute klassiekers van de Nederpop. Na het uiteengaan van zijn band ontwikkelt Boeijen zich langzaam verder als soloartiest, en wordt een graag geziene gast in de Nederlandse theaters. Zijn profiel dreigt dan wat te verbleken. Zijn invloed op de Nederpop is onomstreden, zo drukte hij onmiskenbaar een stempel op het werk van een groep als Bløf.
Als Daniël Lohues begin jaren negentig de Drentstalige rockband Skik opricht, heeft hij net een avontuur met de Utrechtse band The Charlies achter de rug. De heimwee die hij ervaart in de Randstad verwerkt hij in het liedje Noar Huus, zijn eerste in het Drentse streekdialect. Vanaf dat moment heeft hij de smaak te pakken en levert het ene na het andere liedje af voor zijn nieuwe Drentstalige rocktrio Skik, waarvan ook drummer Marlen Davers en bassist Maarten van der Helm deel uitmaken. De eerste Skik-plaat verschijnt op het kleine Silvox-label maar wordt al snel opgemerkt door Polydor, die het landelijk uitbrengt. Dan gaat het snel met Skik, dat in 1998 met het vrolijke harmonicaliedje Op Fietse, afkomstig van het tweede album Niks Is Zoas ’t Lek, een landelijke hit scoort. De optredens van het trio worden verlevendigd door de droogkomische aankondigingen van Lohues. De daaropvolgende jaren treedt de band veel op, waarbij alle grote festivals worden aangedaan. Maar de platen die volgen borduren te veel door op dezelfde formule, en ook de komst van vierde bandlid Marco Geerdink geeft de band niet de frisse impuls die het nodig heeft. In 2003 wordt de band ‘in de ijskast gezet’, waarna Lohues een solocarrière begint. Van Skik wordt sindsdien niets meer vernomen.
De Haagse band Kane groeide aan het eind van de jaren negentig uit tot de populairste Engelstalige rockband van Nederland. De grootse en meeslepende rocksongs van de charismatische zanger Dinand Woesthoff en gitarist Dennis van Leeuwen spraken een groot deel van de Nederlandse bevolking aan. Het geluid van Kane heeft een sterke verwantschap met dat van U2 en Live en met deze bands heeft Kane tevens een goede livereputatie gemeen. Ondanks dat het regelmatig rommelt in de gelederen van de groep, heeft Kane in het eerste decennium van de 21ste eeuw nog niets aan populariteit ingeboet. De groep scoort hits met Something To Say en Fearless, die beiden in de zomer van 2005 de nummer-1 positie van de top-40 behalen. In 2013 last de groep een sabbatsjaar in, een jaar later volgt het bericht dat de groep, na vijftien jaar succes, wordt opgeheven.
Het is niet veel bands gegeven door te breken met hun allereerste single. Het lukte Van Dik Hout, rockband uit Den Helder met Nederlandstalige teksten, in 1994 wel. Met het liedje Stil In Mij, afkomstig van het titelloze debuutalbum, vestigde de band zich in één klap aan de top van de Nederpop. Nog steeds scoort het nummer hoog als er weer een verkiezing van ‘beste Nederlandse single ooit’ wordt gehouden. Ook latere albums haalden stuk voor stuk respectabele noteringen, maar een vergelijkbare hit werd niet meer gescoord. Rond de millenniumwisseling werkte de band nauw samen met cabaretduo Acda & De Munnik als De Poema’s. Ondanks dat dit samenwerkingsverband twee grote hits scoorde (Mijn Houten Hart, Zij Maakt Het Verschil) gingen de wegen na de verzamelaar Best Of De Poema’s (2003) uit elkaar. Eind 2013 vierde Van Dik Hout met een tournee het twintigjarig bestaan.
Thomas Acda en Paul de Munnik leren elkaar in 1989 kennen op de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Het duo richt zich op theater, maar wanneer hun debuut-cd met liedjes uit de voorstelling aanslaat, richt het duo zich op de muziek. Vanwege hun tweestemmige zang, herkenbare teksten en gewone-jongens-imago groeien ze al snel uit tot lievelingen van het Nederlandse publiek. De meezinger Niet Of Nooit Geweest (1998) wordt een grote hit. Daarnaast scoren Acda en De Munnik samen met Van Dik Hout onder de naam de Poema’s grote hits met Mijn Houten Hart en Zij Maakt Het Verschil.
In 2004 schuift het duo de akoestische aanpak opzij voor de wat stevigere rockopera Ren Lenny Ren. De drie albums die volgen gaan muzikaal eveneens meer de diepte in. De cd's blijven wel nog altijd gekoppeld aan een succesvol theaterprogramma. In 2014 besluiten Acda & de Munnik hun samenwerking te beëindigen, wat ze in 2015 overtuigend doen met een show in Carré.
De afzonderlijke leden van Bløf beginnen in Engelstalige rockbands. Bassist (en neerlandicus) Peter Slager probeert het ook in het Nederlands en met succes. De band treedt vaak op en de duizend exemplaren van het zelfuitgebrachte debuut verkopen snel uit. Aan De Kust groeit uit tot een alternatief volkslied in hun thuisprovincie Zeeland. Het album Helder (1998), en dan vooral de single Liefs Uit Londen, betekent de landelijke doorbraak voor de band. In 2001 komt drummer Chris Götte om bij een motorongeluk. Aangeslagen gaat Bløf door en wint in 2003 de Nederlandse Popprijs. De cd Umoja (2004), opgenomen met artiesten uit alle delen van de wereld, zorgt voor nieuwe impulsen in het herkenbare groepsgeluid van de band.
Freek de Jonge (1944) is één van de bekendste cabaretiers van Nederland. De Jonge brak door als één helft van Neerlands Hoop In Bange Dagen. Die groep koppelde baanbrekende humor aan popmuziek. Hoewel het grootse deel van De Jonge’s conferences bestaan uit gesproken woord, profileert hij zich soms ook als zanger. Zo scoorde hij in 1997 een onverwachte nummer-1 hit met Leven Na De Dood (een bewerking van Bob Dylan’s Death Is Not The End). Hij neemt het nummer op met The Nits onder de naam Frits.
(bron: wikipedia)De Kast is een Nederlandse popgroep, afkomstig uit Friesland. De groep brengt zowel teksten in het Nederlands als in het Fries.
De Kast vindt zijn oorsprong in februari 1985, als de Engelstalige band Wish To Escape wordt opgericht door Peter van der Ploeg, zijn neef Syb van der Ploeg, Kees Bode en Dick Visser. Nadat in 1987 Sytse Broersma zich bij de band heeft gevoegd, wordt in 1989 de cd Straight from your heart uitgebracht. Hoewel het maken van muziek... meer
In 1990 werd de naar Supermans vriendinnetje vernoemde band Loïs Lane een gouden toekomst toegedicht. De groep scoorde hits met nummers als Amsterdamned, It’s The First Time en Fortune Fairytales. Blikvangers van de groep zijn de zingende zussen Monique en Suzanne Klemann. Ook Prince viel voor de uitgekiende mix van soul, pop, disco en rock van Loïs Lane en nodigde de groep uit om het voorprogramma van zijn concerten te verzorgen. Vanaf 1996 deed de Loïs Lane het rustiger aan, al blijft de groep wel optredens geven. In 2013 keerde de groep verrassend terug met het album As One.
Ruth Jacott (Paramaribo 1960) verhuist op negenjarige leftijd met haar ouders naar Nederland. Eind jaren tachtig breekt ze door als actrice in musicals. In 1993 leert het gropte publiek haar kennen wanneer ze Nederland vertegenwoordigt op het Eurovisie Songfestival. Met het nummer Vrede eindigt ze op een verdienstelijke zesde plek. Op haar succesvolle soloplaten combineert ze soul en r&b met Nederlandse teksten. Met het album Passie leeft Ruth haar voorliefde voor latinmuziek uit. In 2008 schittert ze andermaal in een musical wanneer ze in de huid van Billie Holliday kruipt.
Met Wêr Bisto heeft het duo Twarres in 2000 de opmerkelijke primeur om als eerste een nummer-1 hit te scoren in de Friese taal. De akoestische ballade valt op door de samenzang van Mirjam Timmer en Johan van der Veen. Toch is het merendeel van de nummers van het duo in het Engels, aansluitend bij de singer/songwriter- en folktradities. Met She Couldn't Laugh scoort Twarres een tweede grote hit. In 2003 stopt het duo ermee. Timmer gaat solo verder onder de naam MIR terwijl Van der Veen zich richt op een carrière in musicals. In 2007 komt het duo weer bij elkaar maar wegens gezondheidsproblemen wordt de plaats van Van der Veen ingenomen door Auke Busman (ex-Groev).
Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.
Als de culturele ambassadeurs van Limburg struinen de bandleden van Rowwen Hèze, dat zich vernoemde naar een plaatselijke zonderling, sinds jaar en dag de Nederlandse feesttenten af. Aanvankelijk geïnspireerd door de tex-mex muziek van Flaco Jimenez en Los Lobos begint de band, die afkomstig is uit het dorpje America, begin jaren negentig met het schrijven van liedjes in het plaatselijke dialect die onverwacht goed aanslaan bij het publiek. Zanger en voorman Jack Poels ontpopt zich al snel als een getalenteerd liedjesschrijver die zowel met carnavalsrepertoire als meer zelfbespiegelend materiaal uit de voeten kan. De andere blikvanger is accordeonist Tren van Enckevort, die als producer Stevie Ann ontdekt. ' Los Limbos' , zoals de groep liefkozend wordt genoemd, geldt inmiddels als een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld, en laat zich met niets vergelijken.
