Eight Miles High - The Byrds
Tot de grote namen op het affiche behoorden The Byrds. Zij speelden vrijdagnacht in een tropische regenbui die volgens de overlevering net zo lang duurde als het optreden zelf; zo’n twee uur. Met de hit Eight Miles High gaven zij in 1966 al een psychedelische kijk in het brein van de zelfbewuste jongere die een tweestrijd tussen het materialisme en een meer spirituele wereld doormaakte.
Poor Moon - Canned Heat
Een liedje over de maan en de verwachting van songwriter Alan Wilson dat het niet lang zal duren voordat de mens deze gaat verzieken. Relevant in de tijd dat de eerste mens op de maan landde. Wilson overleed kort na het festival, in september 1970 aan een overdosis drugs. Niet echt reclame voor het soepele (soft)drugsbeleid dat de toenmalige Rotterdamse hoofdinspecteur Koster toestond in Kralingen. Een gedoogbeleid dat sinds die tijd gangbaarder werd in Nederland. Alhoewel Wilson natuurlijk niet aan softdrugs overleed.
Norman - Family
Deze Britse band verschoof het muzikale accent van psychedelisch naar rock toen in 1969 hun violist was opgestapt. Zanger Roger Chapman is uit duizenden te herkennen met zijn onnavolgbare vibrato. Hij liet dit, jaren later ook horen op de single Shadow On The Wall van Mike Oldfield. Tijdens zijn optreden in Kralingen sloopte Chapman meerdere microfoons, waardoor er een tekort hieraan ontstond voor daaropvolgende bands.
Spinnin’, Spinnin’, Spinnin’ - CCC Inc.
Nederlandse inbreng CCC Inc. was de enige band op het festival die tweemaal op het hoofdpodium stond. Het eerste optreden was op de donderdagavond, nog voordat het festival eigenlijk begon, om het uit Engeland overgekomen geluidssysteem (het grootste dat Nederland ooit had gezien) te testen. Het tweede, officiële concert was een andere ervaring. Met dank aan de sloopzucht van Roger Chapman kwam men microfoons tekort voor de vele akoestische folkinstrumenten die zij bespeelden.
Babylon - Dr John.
Mac Rebennack was sessiemuzikant voordat hij zelf ging optreden als Dr. John. Zijn sterke mix van New Orleans muziek met achterbuurt-rhythm & blues en Afrikaanse invloeden, was zijn tijd ver vooruit. De show maakte het geheel compleet. Met prachtige achtergrondzangeressen, een prima band en strooiend met handenvol glitterpoeder, stal Dr. John als een soort tovenaar de harten van de toeschouwers.
The Sea - Fotheringay
Deze Britse band was in 1970 een album lang het beste wat de folkrock te bieden had. Zo’n plaat waarop alles samenkomt. Het staat boordevol sterke composities, uitgevoerd door bezielde muzikanten als Sandy Denny, de onnavolgbare zangeres die eerst deel uitmaakte van Fairport Convention (die ook op het festival speelden). Luister maar naar de opnamen van cd 3 van de uitgave Nothing More : The Collected Fotheringay, live opgenomen op het festival.
Place Of My Own - Caravan
Intieme song van het eerste, meer psychedelische album van deze groep uit Canterbury. Caravan maakte later naam als progband. De songtekst van dit lied is van grote schoonheid. Samen met de bijpassende muziek, een perfecte keuze voor een soundtrack van de jonge, opkomende generatie van die periode.
A Certain Kind - Soft Machine
De Britse band Soft Machine werd vernoemd naar het gelijknamige boek van William S. Burroughs. Zij behoorden tot de eerste lichting van Britse psychedelische bands, maar schoven later door naar jazzrock. Net als Caravan behoorden zij tot de Canterbury-school van progressieve bands.
Whirligig - John Surman
Naast jazzrockbands nam creatief leider Berry Visser een risico met het boeken van pure jazz-acts als Han Bennink, Art Ensemble Of Chicago en John Surman. Saxofonist Surman was een belangrijke exponent van de Britse jazzscene. Ook van zijn kant toonde hij de durf om op een festival met overwegend rockmuziek te komen spelen. De ontvangst van de jazz-acts was, volgens de overlevering gemengd.
Black Beauty - Focus
Naast het hoofdpodium was er ook een kleiner podium voor Nederlandse acts als The Dream, Ekseption en Focus. De laatste band stond nog aan het prille begin van hun carrière. Toetsenist Thijs Van Leer begeleidde met zijn trio voordien Ramses Shaffy & Liesbeth List, de Nederlandse versie van de musical Hair en het cabaretduo Neerlands Hoop. Een ontmoeting in 1969 met de toen nog in Brainbox spelende gitarist Jan Akkerman, leidde tot Focus. Een jaar na Kralingen brak de groep internationaal door met hun grillige instrumentale muziek. Onder leiding van Van Leer is Focus nog steeds actief.
La Puesta Del Sol - Santana
Spaans voor zonsondergang. Neem een keer de tijd bij een mooie zonsondergang, zet dit nummer op en geniet voor de volle 10 minuten en 26 seconden. Ook gitarist Carlos Santana is vandaag de dag nog steeds actief en relevant. In 2019 bracht hij met zijn groep Santana alweer een geweldig gitaaralbum (Africa Speaks) uit. Net als op Woodstock speelden zij op Holland Pop Festival de sterren van de Kralingse hemel.
In The Summertime- Mungo Jerry
Perfecte hit In The Summertime gaat over een zorgeloze zomer. De band werd op het laatste moment aan de line-up toegevoegd, maar stal de harten van de bezoekers. Op de zondagmiddag gingen tijdens het optreden duizenden plastic bordjes de lucht in op verzoek van de band. Een onvergetelijk moment voor velen.
She Was Naked - Supersister
De band van topmuzikant Robert Jan Stips, bijnaam 'De tovenaar van de nederpop'. Een band van grote klasse. Er is discussie gaande over op welk podium Supersister speelde tijdens het festival. Ze hoorden overduidelijk thuis op het grote podium. Dankzij het nummer She Was Naked, een nationaal hitje, mocht de Haagse band in ieder geval op het grote festival spelen.
Hot Summer Day - It’s A Beautiful Day
Er werd tijdens het festival een film opgenomen, opnieuw naar voorbeeld van Woodstock. De bioscoopversie onder de naam Stamping Ground werd helaas geen succes. Toch is het een prachtige registratie, met paradijselijke beelden van blote, in de Kralingse Plas badende hippies en natuurlijk veel muziek. Zoals van de Amerikaanse band It’s A Beautiful Day tijdens een geïnspireerd optreden.
Set The Controls For The Heart Of The Sun - Pink Floyd
Uitsmijter Pink Floyd stond gepland voor de zondagavond. Uiteindelijk speelde de Britse band aan het einde van de nacht. Het een na laatste nummer van het festival werd spontaan aan de setlist toegevoegd door bassist/zanger Roger Waters, op het moment dat de zon om vijf uur maandagmorgen begon op te komen. Een indrukwekkend moment, zonder twijfel, dat het einde van drie onvergetelijke dagen en nachten inluidde.
Samenstelling en tekst - Okkie Vijfvinkel
Vormgeving - Judith de Rond
Beeld - Nationaal Archief
