Maar ECM is inmiddels veel meer dan een jazzlabel en omarmde ook bijzondere namen in de hedendaagse gecomponeerde muziek als Steve Reich en Arvo Pärt, naast Europese folkmuziek, wereldmuziek, ambient en zelfs liturgische muziek. Misschien is het label wel op hun best wanneer de vele namen en stijlen die het representeert met elkaar samensmelten. Deze Playlist+ bevat een aantal prachtige voorbeelden hiervan en werpt zich daarnaast vooral op de rijke jazzcatalogus van ECM.
Nor Tsaghik - Tigran Hamasyan
Veel van bovengenoemde elementen komen samen op het album Luys I Luso (2015) van de veelzijdige Armeense jazztoetsenist Tigran Hamasyan. Op ingetogen wijze, soms lyrisch improviserend, verbindt Hamasyan zijn spel aan Armeens-christelijke koormuziek die teruggaat tot de vijfde eeuw. Luys I Luso (Licht uit het licht) is geen klassieke plaat maar een unieke verbintenis tussen Europese jazz en orthodox sacrale muziek.
Modul 29_14 - Nik Bärtsch’s Mobile
De Zwitserse pianist en componist Nik Bärtsch heeft een eigen kijk op jazzmuziek, die thuishoort bij ECM. Onder andere met zijn groep Ronin zoekt hij naar de rituele elementen in jazz en modern klassiek. Dat levert een sterk ritmisch en repeterend geluid op met elementen uit minimal, treffend omschreven als ‘zen funk’. Mobile is de akoestische groep van Bärtsch die bestaat sinds 1997.
Boo - Mal Waldron Trio
ECM (Edition of Contemporary Music) ontstaat in 1969 en wordt opgericht in München door Karl Egger, Manfred Eicher en Manfred Scheffner. Net als Europese labels als het Franse BYG Actuel en Duitse Enja, biedt ECM aanvankelijk vooral artistieke vrijheid aan Amerikaanse en Britse jazzmusici. Pianist Mal Waldron is zo’n Amerikaanse exil, die naar Europa trekt om een nieuw leven en nieuwe carrière op te bouwen. Zijn album Free At Last is in 1969 de eerste release van ECM.
Viddene - Jan Garbarek
Tot de eerste namen uit de ECM-stal behoort ook de Noorse saxofonist Jan Garbarek. Zijn vroege muziek is geworteld in de freejazz, maar in de loop van de jaren 70 laat Garbarek dit steeds meer los en experimenteert hij met Noorse folk en ambient. Hij staat daarmee aan de voet van de experimentele, maar nooit ontoegankelijke Scandinavische jazz (oneerbiedig: fjordenjazz) waar ECM weer een belangrijke leverancier van wordt.
Smatter - Kenny Wheeler, Keith Jarrett, Dave Holland, Jack DeJohnette
Vier artiesten die onlosmakelijk verbonden raken met ECM vinden elkaar op het album Gnu High (1975) dat onder de naam van de Britse trompettist Kenny Wheeler verschijnt. Pianist Keith Jarrett, contrabassist Dave Holland en drummer Jack DeJohnette kennen elkaar nog van de band van Miles Davis uit de vroege jaren 70 en leken alle drie op een gegeven moment genoeg te hebben van de elektronische funk die hun bandleider ambieerde. Bij ECM krijgen zij – net als Wheeler - de kans om in wisselende bezettingen een individuele stijl te ontwikkelen.
The Köln Concerts Part II C - Keith Jarrett
Vooral Jarrett geeft vorm aan het ECM-concept. De virtuoze Amerikaanse toetsenist kent even veel liefde voor jazz als klassieke muziek. Hij zal later meewerken aan opnames van Pärt en zelf diverse klassieke pianoalbums opnemen. Beroemd zijn echter Jarretts piano-improvisaties, waarin zijn beide liefdes doorklinken. The Köln Concert (1975) is een van de bekendste albums van zowel Jarrett als ECM.
Jaco - Pat Metheny Group
De jonge Amerikaanse gitarist Pat Metheny debuteert in 1975 bij ECM met het album Bright Size Life. Drie jaar later stelt hij zijn Pat Metheny Group voor met het gelijknamige album. De breed georiënteerde meestergitarist, die het stramien van de jazzgitaar oprekte en zich net zo goed thuisvoelt in heavy fusionbands als binnen composities van Steve Reich of John Zorn, blijft verbonden aan ECM tot 1984.
Prime Directive - Dave Holland Quintet
Het strakke en virtuoze kwintet rond de Brit Dave Holland domineert de jazzwereld van de late jaren 90 en geeft – zowel op het podium als op cd – nieuwe impulsen aan het post-bop genre. Het album Prime Directive (1999) betekent ook de doorbraak van saxofonist Chris Potter, die tussen 2013 en 2017 zelf drie albums uitbrengt bij ECM.
On Stream - Nils Petter Molvær
De Noorse trompettist Nils Petter Molvær behoort tot de garde jazzmuzikanten die in de jaren 90 aansluiting zoeken bij de elektronische muziek en is daarmee pionier van de future jazz of nu-jazz. Zijn stemmige, transparante en bij wijle mistige klanken hebben daarbij een onmiskenbaar Scandinavisch karakter.
Staying There - Tord Gustavsen Quartet Spil en gezicht van ECM blijft Manfred Eichner. Hij produceert de meeste albums die op het label verschijnen en doet dit op secure en eigen wijze, met oog voor ambiance en het gebruik van de juiste microfoons. Daarnaast gaat hij uit van twee dagen live in de studio opnemen en een dag mixen. Het ruimtelijke en transparante geluid dat hij zo creëert, maar ook de inspiratie die hij zijn artiesten meegeeft, zijn onderdeel van wat gedefinieerd wordt als Europese jazz. De Noorse pianist Tord Gustavsen brengt sinds 2003 albums uit bij ECM en is een typische exponent van de Scandinavische jazz, die eerder rurale en klassieke Europese sferen, dan traditionele Amerikaanse jazz/blues uitdraagt. Eichners oorstrelende productie is daar belangrijk onderdeel van.
Nothing For Granted - Wolfert Brederode, Joost Lijbaart, Matangi Quartet
De Wassenaarse pianist Wolfert Brederode vindt aansluiting bij ECM als pianist van de Zwitsers-Nederlandse zangeres Susanne Abbuehl en debuteert zelf in 2007 met het album Currents. In 2022 verschijnt de suite Ruins And Remains voor piano, percussie en strijkkwartet. Hij vindt hierop een bijzondere balans tussen fragiele Europese jazz en licht abstracte modern gecomponeerde muziek met sensitief pianospel, traag vegende marsritmes en mineure golfbewegingen van de strijkers. Brederode schreef het in opdracht, ter nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog.
The Door - Mathias Eick
De Noor Mathias Eick was jarenlang lid van Jaga Jazzist, de Noorse jazzrockband waarvan de meeste leden multi-instrumentalist zijn en zodoende ongeveer per nummer van instrument wisselen. Eicks hoofdinstrumenten op zijn eerste ECM-album The Door (2008) zijn trompet en vibrafoon. Ook zijn muziek verbindt etherische Scandinavische jazz aan uiteenlopende stijlen als rock en ambient.
Kamui - Sinikka Langeland, Trio Mediaeval, Starflowers
Antieke Noorse muziek en moderne jazz komen in 2016 op organische wijze samen op het album The Magical Forest. Sinikka Langeland is klassiek zangeres die zich tot Scandinavische folk bekeerde. Zij bespeelt hierbij de middeleeuwse kantele, een soort dulcimer. Op The Magical Forest krijgt zij vocale bijstand van Trio Mediaeval dat zowel is gespecialiseerd in Scandinavische folk als modern gecomponeerde muziek. Het ensemble wordt gecompleteerd door het Scandinavische kwintet Starflowers met in de gelederen onder andere trompettist Arve Henriksen en saxofonist Trygve Seim. Het resultaat is een bijna magisch ECM-onderonsje.
Teardrop - Avishai Cohen, Big Vicious
De Israëlisch/Amerikaanse trompettist Avishai Cohen is een populaire jazzmuzikant. Ook in Nederland waar hij zalen als het Amsterdamse Bimhuis en het Rotterdamse Lantaren/Venster moeiteloos uitverkoopt. Zijn spel is technisch begaafd maar ook altijd intens en diepgravend en draagt in zich zowel de erfenis van Miles Davis als zijn afkomst. Door zijn samenwerking met ECM en Eichner als producer, lijkt Cohen alleen maar meer diepte en verstilling te vinden in zijn muziek op albums als Into The Silence (2016) en Naked Truth (2021). Dit is ook terug te horen op het debuutalbum van zijn elektronische band Big Vicious, in een bewerking van Teardrop (Massive Attack).
Graviola - John Surman
Artiesten als Keith Jarrett, Jack DeJohnette en Dave Holland bleven trouw, of keerden altijd terug bij ECM. Dat geldt ook voor de Britse rietblazer John Surman, die in de jaren 60 en 70 bijdroeg aan de ontwikkeling van de Britse avant-garde jazz. In 1979 bracht ECM het experimentele Upon Reflection uit waarop Surman elektronica verbindt aan zijn saxspel. Sindsdien voelde, de inmiddels naar Noorwegen verhuisde Surman zich thuis bij ECM. 45 jaar later verscheen dan ook Words Unspoken, een stemmig kwartet album als kroon op een ECM-oeuvre van meer dan 20 titels.
Samenstelling en tekst – Mark Ritsema
Vormgeving – Judith de Rond
Illustratie - JE02017
