‘Voor het boek zijn we voor het eerst gaan terugkijken. Dat hadden we eigenlijk nooit gedaan, maar bleek heel waardevol’, vertelt Ria Wigt vanuit hun bedrijvige kantoor in Wageningen. Wim Wigt zette zijn eerste stappen als impresariaat eind jaren 60 vanuit zijn Wageningse studentenkamer en trok al snel grote Amerikaanse namen als Charles Mingus, Cedar Walton en George Coleman, die graag in Europa wilden spelen. Een volgende logische stap was om albums op te nemen met de artiesten en deze via een eigen label uit te brengen.
Bijzonder bij een terugblik op de Timeless-catalogus is dat het – net als bij Blue Note of Impulse! – een kern van muzikanten heeft, die elkaar regelmatig in verschillende bezettingen terugvindt op Timeless-platen. Wim: ‘Wij begonnen op het juiste moment, toen de grote Amerikaanse jazzlabels zo goed als stil lagen. Veel jazzmusici zaten op dat moment zonder contract en wilden graag in Europa spelen en nieuwe albums uitbrengen.’
50 jaar Timeless Jazz staat vol met levendige anekdotes van Wim en Ria en prachtige foto’s die getuigen van een rijke en creatieve jazzscene waar zij middenin stonden. Luister zelf:
Brothers and Sisters - Louis Hayes, Junior Cook (Ichi-Ban, SJP 102)
Het album Ichi-Ban van drummer Louis Hayes en saxofonist Junior Parker verscheen in 1976 als tweede release van Timeless. Wim ging zelf naar Amerika om als producer de opnames te leiden. Wim: ‘Brothers and Sisters is een mooie compositie van Tex Allen. Voor mij is dit de beste band waar Hayes en Cook ooit mee speelden. Het is een ondergewaardeerd album, vandaar dat ik ermee wilde beginnen.’
Fantasy In D – Eastern Rebellion (Eastern Rebellion 2, SJP 106)
Het eerste album dat Timeless in 1976 uitbracht was Eastern Rebellion (SJP 101) van de gelijknamige groep rond pianist Cedar Walton, met onder andere saxofonist George Coleman. Het was een groot succes en wordt nog steeds gezien als een mijlpaal in de jazz van de jaren 70. Daarna bracht Eastern Rebellion nog drie albums uit, waarbij Coleman werd vervangen door Bob Berg. Wim: ‘George had een iets te groot ego voor Cedar en dat botste. Belangrijk voor de band was de ritmesectie met drummer Billy Higgins en bassist Sam Jones.’
Free For All - Art Blakey and The Jazz messengers – (In My Prime Vol 2, SJP 118)
In het boek wordt uitgebreid verteld over de samenwerking van Wim en Ria met de legendarische drummer Art Blakey. Die begon in 1976 - Blakey was 57 jaar – en leidde tot zo’n 800 concerten in Europa en een aantal goed ontvangen platen, waaronder In My Prime Vol 1 (1977) en Vol 2 (1978). De Wayne Shorter-compositie Free For All nam Blakey al eens op in 1964 (met o.a. Shorter zelf en Walton). Tijdens de opnames eind 1978 van het Blakey-album Reflections In Blue in de Fendal Sound studio in Weesp werd het nummer, op verzoek van Wim, opnieuw opgenomen. Het verscheen voor het eerst op een latere uitgave van In My Prime Vol 2. Wim: ‘Deze versie vind ik beter dan het origineel omdat het sneller wordt gespeeld. Het klinkt ook veel meer betrokken door de musici, vooral (pianist) James Williams en (saxofonist) Bobby Watson.’
Break Time - Mike Nock, Michael Brecker (In Out And Around, SJP 119)
Timeless organiseerde een tournee voor de Nieuw-Zeelandse pianist Mike Nock, met in zijn band onder andere trompettist Tom Harrell en het nog jonge Amerikaanse saxofoonwonder Michael Brecker. Wim: ‘Ik heb de band gestrikt voor opnames in New York, maar zonder Tom Harrell. Ik wilde zoveel mogelijk ruimte voor Michael Brecker creëren, en dat is goed gelukt.’
Hello Young Lover - Curtis Fuller, Pepper Adams (Four On The Outside, SJP 124)
Trombonist Curtis Fuller kent een enorme staat van diens en speelde in de jaren 50/60 met John Coltrane, Joe Henderson, Sonny Clark en vele anderen. Wim kende hem van onder andere The Jazz Messengers en Eastern Rebellion. Wim: ‘Het idee voor deze plaat ontstond toen het Japanse jazztijdschrift Swing Journal in hun readerspoll Curtis Fuller verkoos als beste trombonist en Pepper Adams als beste baritonsaxofonist.’
Timeless verbond de twee pollwinnaars aan pianist James Williams, contrabassist Dennis Irwin en drummer John Yarling.
Changing Trains - Carter Jefferson feat Clint Houston and Victor Lewis (The Rise Of Atlantis, SJP 126)
De jong overleden altsaxofonist Carter Jefferson speelde onder andere bij de The Jazz Messengers en Woody Shaw. Hij bracht maar één album onder eigen naam uit, het door Shaw geproduceerde The Rise Of Atlantis (1978) met onder andere Hicks op piano, Clint Houston op contrabas en Victor Lewis op drums. Mede door een recente reissue van Music on Vinyl krijgt het steeds meer aandacht als een miskend hardbop- en spiritual jazzalbum. Wim koos voor het stevigste en snelste nummer Changing Trains. Wanneer ik hem daarop wijs moet hij lachen: ‘Ja, ik ben best wel van de snelle en ruige jazz.’
Lo Joe - George Coleman (Amsterdam After Dark, SJP 129)
‘(Tenorsaxofonist) George Coleman (Miles Davis, Herbie Hancock) verbleef graag in Nederland en Amsterdam, waar hij onder andere goed bevriend was met toetsenist Rosa King’, aldus Wim. Zijn eerbetoon aan Amsterdam nam Coleman echter in New York op, met toetsenist Hilton Ruiz en oude bekenden Higgins en Jones als ritmesectie. Wim deed de productie.
Cliff’s Vibes - David Liebman Quartet (Doin It Again, SPJ 140)
Wim: Trompettist Terumasa Hino was de grootste jazzartiest of de Miles Davis van Japan op dat moment en kwam naar New York waar hij onder andere met (saxofonist) David Liebman speelde. We hebben Liebmans band, waar naast Hino ook gitarist John Scofield in speelde, naar Europa gehaald en twee albums uitgebracht.’
More Flowers - George Adams-Don Pullen Quartet (Earth Beams, SJP 147)
Eind jaren 70 organiseerde Timeless een Europees tournee voor de excentrieke componist en contrabassist Charles Mingus. Wim: ‘Hij was erg tevreden en voorspelde ooit dat ik de grootste jazzimpressario van Europa zou worden.’
Na het overlijden van Mingus in 1979 initieerde Timeless een tournee rond de ex-bandleden, saxofonist George Adams, toetsenist Don Pullen en drummer Dannie Richmond, aangevuld met bassist Cameron Brown. De tournee en het album Earth Beams (1981) waren grote successen.
If I Were A Bell - Bobby Hutcherson, George Cables, Herbie Lewis, Philly Joe Jones (Four Seasons, SJP 210)
Het album Four Seasons (1984) van de Amerikaanse vibrafonist Bobby Hutcherson werd opgenomen in een studio in Monster. Het verscheen echter eerst in Japan bij het label Baystate als Nice Groove waarbij de band wordt aangeduid als The Super Four. De hoes van de Timeless versie (1985) vermeldt op de cover alleen de namen van deze superband, met naast Hutcherson, George Cables (piano), Herbie Lewis (contrabas) en Philly Joe Jones (drums). Wim: ‘Het idee om in plaats van eigen composities standards op te nemen kwam ook uit Japan en Hutcherson had daar geen probleem mee.’
Silver Plated - Eddie Harris (People Get Funny, SJP 228)
De Amerikaanse saxofonist Eddie Harris nam het album People Get Funny (1987) op in Zuid-Afrika, waarna Timeless het licenseerde voor buiten Afrika. Het bevat Harris’ typerende combinatie van jazzfunk en hardbop. Wim: ‘Silver Plated schreef Eddie Harris voor (pianist) Horace Silver waar hij begin jaren 80 bij speelde. Die heeft het nooit opgenomen.’
Origin - Benny Golson, Pharoah Sanders, Cedar Walton, Ron Carter, Jack DeJohnette. (This Is For You John, SJP 235)
Dit eerbetoon aan John Coltrane van saxofonist Benny Golson verscheen in 1984 eerst op Baystate en in 1987 op Timeless. Walton is er op te horen, maar ook saxofonist Pharoah Sanders, die ooit speelde bij Coltrane. Wim en Ria werkten met Sanders, nadat deze bij Dexter Gordon had nagevraagd of het Nederlandse paar betrouwbaar was. Wim: ‘Dexter Gordon was misschien wel de laatste die daar verstand van had of zich daar zorgen over maakte.’
Sanders bracht uiteindelijk drie albums uit bij Timeless.
Terrestris - Dizzy Gillespie, Phil Woods Quintet (Dizzy Gillespie Meets Phil Woods, SJP 250)
Stel je voor: Trompettist en levende legende Dizzy Gillespie – maat van Charlie Parker en architect van de moderne jazz in het New York van de jaren 40 – in een studio in het badplaatsje Monster nabij Hoek van Holland. Wim: ‘We deden een tournee met het geweldige kwintet van (saxofonist) Phil Woods, met Gillespie als speciale gast’.
De trompettist was op dat moment 70 jaar.
Wim: ‘Gillespie was, ook in de studio, niet meer in echte goede vorm. De rest van de band speelde heel goed.’
Scramble - Ed Thigpen, Terence Blanchard, Branford Marsalis, Ronnie Mathews, Rufus Reid, Roland Hanna (Young Men And Olds, SJP 330)
Drummer Ed Thigpen was jarenlang de vaste drummer van pianist Oscar Peterson en verhuisde daarna naar Kopenhagen. Wim: ‘Young Men And Olds werd in New York opgenomen door een gelegenheidsband die jammer genoeg nooit heeft getourd.
P. Bouk - The Eric Ineke Jazz Express (Swing Street, CDSJP495)
Eminente Nederlandse jazzdrummer Eric Ineke keert regelmatig terug in de Timeless-catalogus, als onder andere bandlid van pianist Rein de Graaff. Ineke’s eerbetoon aan saxofonist Cannonball Adderley, met Tineke Postma op saxofoon, behoort tot de recente releases van Timeless. Wim: ‘Cannonball Adderly was een van mijn eerste jazzhelden. Bijzonder hoe deze band, en vooral Tineke, een eigen draai aan de muziek geeft. Ze hebben niet geprobeerd het te imiteren en dat is de kracht.
Samenstelling – Wim Wigt
Interview en tekst – Mark Ritsema
Vormgeving – Judith Rond.
Foto - archief Beeld & Geluid
