Is zingen in de Franse taal een garantie voor succes? Dat valt te bezien. De laatste keer dat een Franstalige song het festival won was in 1988!
Refrain - Lys Assia (1956)
De eerste editie van het Eurovisie Songfestival werd gehouden in Zwitserland. De winnares was de Zwitserse Lys Assia. Er deden nog maar zeven landen mee en ieder land had twee liedjes. Het andere liedje van Lys Assia was in de Duitse taal. In 1957 en 1958 deed ze ook weer mee en in 2012 wilde ze opnieuw Zwitserland vertegenwoordigen. Ze deed op 88-jarige leeftijd mee aan de Zwitserse voorronde, maar werd niet gekozen.
Dors, mon amour - André Claveau (1958)
Frankrijk won voor het eerst in 1958. Het songfestival werd toen gehouden in Hilversum. André Claveau was een populaire zanger in Frankrijk in de jaren 40 en 50. Met Dors, mon amour (slaap, mijn liefje) won hij nipt van Lys Assia.
Nous les amoureux - Jean-Claude Pascal (1961)
In 1961 won Luxemburg voor de eerste keer. Jean-Claude Pascal was modeontwerper, filmster en zanger. Zijn liedje gaat over een relatie die niet door anderen wordt geaccepteerd. Pas jaren later onthult hij dat het gaat over een relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht.
L’amour s’en va - Françoise Hardy (1963)
In 1963 deden drie grote sterren mee aan het songfestival. Nana Mouskouri kwam uit voor Luxemburg en eindigde op een teleurstellende achtste plaats. Esther Ofarim behaalde voor Zwitserland de tweede plaats. Françoise Hardy stond aan het begin van haar carrière toen ze uitkwam voor Monaco. Ze behaalde een gedeelde vijfde plaats met Frankrijk, haar geboorteland.
Poupée de cire, poupée de son - France Gall (1965)
De winst van France Gall voor Luxemburg zorgt ervoor dat het songfestival langzaam van haar oubollige imago afkomt. Haar uptempo liedje werd geschreven door Serge Gainsbourg. Ze scoorde er een internationale hit mee.
Un jour, un enfant - Frida Boccara (1969)
Misschien was 1969 wel het meest bijzondere jaar in de geschiedenis van Eurovisie. Vier landen kregen evenveel punten en eindigden bovenaan. De organisatie had met dit scenario geen rekening gehouden en riep Nederland (Lenny Kuhr), Spanje, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk alle vier uit tot winnaar.
Un banc, un arbre, une rue - Séverine (1971)
Het kleine staatje Monaco deed in de beginjaren van het festival steevast mee en eindigde vaak hoog. Tegenwoordig zijn ze niet meer van de partij. De enige keer dat ze wonnen was in 1971, met dank aan de Franse zangeres Séverine.
Après toi - Vicky Leandros (1972)
De Grieks-Duitse zangeres Vicky Leandros deed twee keer mee namens Luxemburg. De tweede keer won ze met Après toi. Het werd een van de grootste hits die het festival voortbracht. In Nederland bereikte het nummer de eerste plaats in de Top 40.
L'oiseau et l'enfant - Marie Myriam (1977)
Precies één dag na haar twintigste verjaardag sleept Marie Myriam de vijfde zege voor Frankrijk binnen. Hoewel Frankrijk ook de laatste jaren hoog scoort, is het sindsdien niet meer gelukt om het festival te winnen.
Si la vie est cadeau - Corinne Hermès (1983)
Met dit lied had Frankrijk opnieuw kunnen winnen, maar Corinne Hermès ging ermee naar Luxemburg omdat de inschrijftermijn voor de Franse voorronde al verstreken was. Het werd de laatste overwinning voor Luxemburg. Het liedje raakte in de vergetelheid. Vanaf 1993 doet Luxemburg niet meer mee aan het festival, maar vorig jaar maakten ze hun rentree.
J’aime la vie - Sandra Kim (1986)
Om het jaar mag de Waalse omroep de inzending bepalen. Deze zijn in de beginjaren altijd in het Frans en scoren beter dan de Nederlandstalige liedjes van België. Sandra Kim is pas dertien jaar wanneer ze België aan hun enige zege helpt. In het liedje zingt ze dat ze vijftien is: 'Moi j'ai quinze ans et je te dis, woo, woo j'aime la vie'.
Ne partez pas sans moi - Céline Dion (1988)
Met slechts één punt verschil met de nummer twee, won de Canadese zangeres Céline Dion voor Zwitserland. Het was de laatste keer dat een Franstalig liedje op de eerste plaats eindigde. Vanaf 1991 zal Céline Dion met name dankzij Engelstalig repertoire uitgroeien tot een wereldster.
Le dernier qui a parlé - Amina (1991)
Zweden en Frankrijk eindigden in 1991 met hetzelfde aantal punten bovenaan. Zweden won uiteindelijk dankzij de aangepaste regels na de blamage van 1969. De Frans-Tunesische zangeres Amina bracht een prachtig gezongen maatschappijkritisch lied met Afrikaanse invloeden.
Mercy - Madame Monsieur (2018)
In 1999 werd de taalregel aangepast. Landen hoefden niet meer in hun eigen taal (of talen) te zingen. Veel landen stapten over op liedjes in de Engelse taal. Frankrijk houdt vast aan de eigen taal en valt daar regelmatig mee op. Een sterke bijdrage is die van de band Madame Monsieur. Met het lied Mercy kaarten ze de migrantencrisis aan. Het meisje Mercy werd geboren aan boord van het bootje waarmee haar ouders vanuit Afrika naar Europa vluchtten.
Voilà - Barbara Pravi (2021)
In Rotterdam grijpt Frankrijk weer nét naast de overwinning. Barbara Pravi maakt desalniettemin veel indruk met haar vertolking van Voilà, een chanson in de traditie van Edith Piaf.
C’est la vie - Claude (2025)
Gaat het Claude dan wel lukken in de Franse taal? Hij wisselt het Frans af met Engels in zijn aanstekelijke song over de liedjes die zijn moeder voor hem zong toen hij klein was. Het Frans is ook zijn moedertaal dus aan de uitspraak zal het niet liggen.
Tekst en samenstelling - Gijs Kimenai
Vormgeving - Judith de Rond
