Het koraal Wachet auf, ruft uns die Stimme van Philipp Nicolai (1566-1608) behoort tot de populairste kerkliederen aller tijden. Bach schreef er een prachtige cantate over, maar toen waren de naïeve slotwoorden al gefatsoeneerd, van 'Des sind wir foh! Jo! Jo! Jo! Jo!' naar 'Des sind wir froh! Und leben so'. Ook Max Reger componeerde een meesterwerk naar dit koraal. In zijn koraalfantasie over Wachet
… auf... nam Reger uiteraard een voorbeeld aan de koraalfantasieën van Bach en Buxtehude. Hij oriënteerde zich echter ook op de nieuwste muziek van zijn tijd: de symfonische gedichten van Richard Strauss. Bij Reger zien we dan ook dat de tekst van het koraal het uitgangspunt wordt van een programmatisch werk: de afgedrukte tekst van het koraal kan men daadwerkelijk strofe voor strofe volgen in de partituur. De eerste strofe schildert op suggestieve wijze de apocalyptische signalen waarmee de bruidegom wordt aangekondigd. De tweede strofe loopt uit op een mystieke schildering van het bruiloftsmaal. Het slotdeel is een feestelijke fuga, waarbij de koraalmelodie afwisselend door handen en voeten wordt gespeeld. (HJ)meer
