De cantate Belshazzar’s Feast was een uit de hand gelopen opdracht van de BBC. De omroep had slechtsom een kleinschalig koorwerk gevraagd. Walton, aangevuurd door het kleurrijke libretto van Osbert Sitwell, leverde echter een grootschalige koorsymfonie, inclusief versterking door twee brassbands. De cantate betekende een opzettelijke breuk met de eerbiedwaardige koorstijl van Elgar en Parry. In
… de lofzang aan de ‘God of Gold’ wordt de Edwardiaanse ‘Pomp & Circumstance’ (pracht & praal) zelfs bewust belachelijk gemaakt door saxofoons en andere music hall effecten. Walton leek daarmee behagen te scheppen in de Babylonische decadentie, zoals men destijds in de filmindustrie van Hollywood met volle teugen genoot van die andere beruchte bijbelvertelling: de dans rond het gouden kalf. (HJ)meer
