Pärts Pari Intervallo is exemplarisch voor diens zogenaamde 'tintinnabuli'-stijl: een stijl waarbij een bepaalde drieklank voortdurend op de achtergrond aanwezig is, alsof de muziek resoneert met een klok of klankschaal. Van dit vierstemmige stuk lopen steeds twee stemmen parallel, terwijl de resterende stemmen de drieklank vol maken. Het resultaat is een kale, onthechte klankwereld, als In Memoriam
… voor een dierbare overledene. Puur muzikaal gezien roept de muziek echter ook associaties op met de 'musique d'ameublement' van Satie, de 'ambient music' van Brian Eno en het repetitieve minimalisme van Philip Glass. (HJ)meer
