Arcade - Duncan Laurence
In 2019 wint Duncan Laurence het Eurovisie Songfestival in Tel Aviv. Met het nummer Arcade, dat Laurence al tijdens zijn studie aan de Rockacademie in Tilburg schreef, verdient hij 498 punten en laat daarmee Italië en Rusland achter zich. Het optreden van Laurence is ingetogen met een subtiele dosis dramatiek. De laatste winst voor Nederland was in 1975, toen Teach-In bovenaan eindigde met Ding-a-Dong die later in deze lijst uiteraard nog voorbij komt.
Refrain - Lys Assia
De eerste editie van het festival vindt plaats in 1956 in Zwitserland. Er zijn zeven deelnemende landen. Jetty Paerl treedt voor Nederland op met het nummer De Vogels van Holland, maar kan niet winnen van het gastland. Voor Zwitserland doet Lys Assia mee, met een Duits- en Franstalig nummer. Het Franstalige Refrain wint, maar omdat de puntentelling achter gesloten deuren plaatsvindt, is tot op de dag van vandaag onbekend hoe de verdeling precies is gegaan. Assia doet in 1957 en 1958 nog twee keer mee, maar met minder succes.
Waterloo - ABBA
ABBA breekt internationaal door als zij in 1974 het Songfestival winnen met Waterloo. Zij zijn een van de meest succesvolle Eurovisie winnaars aller tijden. Hun doorzettingsvermogen heeft dan eindelijk zijn vruchten afgeworpen. In 1971 wordt de inzending van ABBA - ze treden dan nog niet onder deze naam op - geweigerd. In 1972 behalen ze de derde plek met het nummer Säg Det Med En Sång en in 1973 behalen ze opnieuw de derde plek met het liedje Ring Ring. De glamrock en extravagante outfits van de Zweedse groep vallen pas een jaar later volledig in de smaak bij de jury en de rest van de wereld.
Dschinghis Khan - Dschinghis Khan
Het aantal flamboyante acts dat door de jaren heen het Eurovisie podium heeft bestegen, is talrijk. In 1979 doet de Duitse groep Dschinghis Khan een worp naar de winst met het gelijknamige disconummer over de Mongoolse heerser. Met een uitbundige choreografie en dito outfits - tegenwoordig discutabel door de culturele toe-eigening - weet de groep de vierde plek te behalen. Het nummer is geschreven met Rasputin van Boney M in het achterhoofd.
Fuego - Eleni Foureira
In 2018 doet de van oorsprong Albanese Eleni Foureira voor Cyprus mee met het nummer Fuego. Het vertelt over de kracht (het ‘vuur’) die vrouwen in zich hebben. In een glinsterende catsuit vertolkt Foureira het nummer met Beyoncé-achtige danspasjes. Ze is dat jaar niet de enige artieste die over vrouwelijke empowerment zingt. De Israëlische Netta weet met het nummer Toy namelijk de eerste plaats te veroveren. Deze tweede plek is het beste resultaat voor Cyprus in de geschiedenis van het Songfestival.
Hard Rock Hallelujah - Lordi
Er is op het Eurovisie Songfestival elk jaar wel plek voor een vreemde eend in de bijt. In 2006 veroorzaakt de Finse hardrockband Lordi een revelatie door mee te doen met een metalnummer. Een welkome afwisseling tussen de soms zoete popmuziek en ballades. Verkleed als monsters vertolken de Finnen het nummer in Athene, compleet met vuurwerk en vlammenwerpers. De band Kiss is een belangrijke inspiratiebron voor frontman Mr. Lordi.
Ding-a-Dong - Teach-In
Nederland wint het Songfestival vijf keer. In 1975 mogen we voor de vijfde keer op een rij de finale van het festijn openen. Deze keer doet de groep Teach-In uit Enschede een worp naar de eerste plaats. Er is zowel een Nederlandse als Engelse versie van het nummer Ding-a-Dong, dat gaat over een relatie waarbij een van de partners soms nachtenlang weg blijft. De inhoud van het liedje wordt door sommigen als belachelijk afgeschreven, maar het aanstekelijkheidsgehalte ligt hoog. Zo hoog dat Nederland er met de eerste plaats vandoor gaat. Het zal vervolgens 44 jaar duren voor Nederland weer een overwinning in de wacht weet te slepen.
Congratulations - Silvia Night
De IJslandse Silvia Night zorgt in 2006 voor nogal wat controverse met haar act. In Congratulations feliciteert Night iedereen met haar komst en dompelt zij zichzelf onder in eigen roem. Ze pleegt zelfs een belletje met God. ‘I’ll fucking win’, zingt de zangeres oorspronkelijk, maar die woorden moeten vervangen worden door ‘I’ll freaking win’. Tijdens repetities wordt de IJslandse betrapt op het uitschelden van de floormanager. Later biecht Night op dat haar hele voordoen bij de act hoort. Dat valt niet bij iedereen in goede aarde. Ondanks de campy performance, weet IJsland zich dat jaar niet voor de finale te plaatsen.
Iemand Als Jij - Barbara Dex
Er is in deze playlist ook plaats voor verliezers. Barbara Dex vertegenwoordigt België in 1993 met het nummer Iemand Als Jij. Helaas eindigt ze met slechts drie punten op de laatste plaats. Opvallend is de zelfgemaakte jurk die Dex tijdens haar optreden draagt. Die opmerkelijke outfit geeft het levenslicht aan de onvolprezen ‘Barbara Dex Award’, die vanaf 1997 wordt uitgereikt aan de slechtst geklede artiest. Toch staat Dex nog altijd achter haar outfit-keuze. In 2015 wint Trijntje Oosterhuis de award voor het dragen van haar oversized broekpak.
J’aime La Vie - Sandra Kim
Meer geluk heeft België in 1986, als Sandra Kim met het Franstalige nummer J’aime La Vie de eerste plaats op het festival weet te behalen. Kim is dan nog maar 13 jaar, terwijl de minimumleeftijd voor deelnemers op 15 jaar ligt. Er wordt daarom gelogen over haar leeftijd. Het zou tot op heden de enige overwinning van België blijven en tevens is Kim de jongste winnaar in de geschiedenis van het festival.
Diva - Dana International
In 1998 doet Dana International (echte naam: Sharon Cohen) mee aan het Eurovisie Songfestival, dat voor deze editie in het Verenigd Koninkrijk gehouden wordt. Ze eindigt op de eerste plaats met 174 punten en is daarmee de eerste transseksuele winnares. Speciaal voor het evenement ontwerpt Jean-Paul Gaultier haar jurk. In haar muziek verwerkt de zangeres onderwerpen als liberalisme en mensenrechten. In 2019 treedt International nog eens op met het nummer Diva, tijdens de eerste halve finale van het Songfestival in Tel Aviv.
Ne Ver, Ne Noisia - t.a.T.u.
In 2003 doet het duo t.a.T.u. voor Rusland mee aan het festival. Opmerkelijk, omdat het tweetal al een jaar eerder doorbreekt met de single All The Things She Said en zich in de clip van dat nummer voordoen als lesbisch stel - de meiden zijn dan 17 en 18. De kus die in de video te zien is, doet veel stof opwaaien. Het blijkt allemaal een promotiestunt te zijn, bedacht door de twee mannelijke producers achter het duo. Voor Eurovisie brengen ze het nummer Ne Ver, Ne Noisia (‘Don't Believe, Don't Fear and Don't Ask’), waarmee ze derde worden. Ze winnen dat jaar overigens wel de Barbara Dex Award.
Rise Like A Phoenix - Conchita Wurst
De deelname van Conchita Wurst wordt ook niet door iedereen met een glimlach ontvangen. Wurst treedt op als drag-queen met baard, en hoewel vele queer-personen door de jaren heen op het festival hebben gestaan, vonden sommigen dat er op het Eurovisie-podium geen plaats is voor iemand als Wurst. Ze weet echter te winnen met 290 punten en wordt een LGBT-icoon. Met haar voorkomen wil de zangeres laten zien dat het niet uitmaakt wie je bent of hoe je eruitziet en dat je kunt bereiken wat je maar wilt.
Run Away - Sunstroke Project & Olia Tira
Veel stof doet Run Away tijdens de finale van het Songfestival in Oslo in 2010 niet opwaaien. Het nummer van Sunstroke Project en Olia Tira is de inzending van Moldavië en eindigt op de 22e plaats. Na het festival wordt saxofonist Sergey Stepanov aka ‘The Epic Sax Guy’ echter een internet-bekendheid als meme. De catchy saxofoonsolo wordt zelfs losgeknipt van het nummer en in YouTube-video’s van tien (!) uur achter elkaar geplakt in een eindeloze loop.
Dancing Lasha Tumbai - Verka Serduchka
Conchita Wurst is niet de eerste drag queen die het podium van het festival bestijgt. In 2007 mag Verka Serduchka (echte naam: Andrej Michajlovitsj Danilko) Oekraïne vertegenwoordigen in Helsinki. In tegenstelling tot Wurst is de act van Verka uitbundig en over de top. Ze grijpt net naast de winst en eindigt op de tweede plaats. Het is nog steeds niet helemaal duidelijk wat er met ‘lasha tumbai’ bedoeld wordt. Volgens Verka is het Mongools voor ‘milkshake’, maar de Mongoolse ambassade in Rusland ontkracht dit en zegt dat het slechts betekenisloos gebrabbel is.
Party For Everybody - Buranovskiye Babushki
We eindigen deze playlist met misschien wel de meest aandoenlijke performance uit de geschiedenis van het festival. In 2012 doen deze ‘Oma’s uit Buranovskiye’ mee aan het festival met Party For Everybody. De groep bestaat uit oudere vrouwen die, gehuld in traditionele outfits, een party-anthem zingen in zowel het Oedmoerts als Engels. Normaliter bestaat de groep uit negen vrouwen, maar tijdens het festival mogen maximaal zes oma’s het podium bestijgen. De groep kan niet op tegen Loreens knaller Euphoria en wordt tweede.
Samenstelling en tekst: Jasper van Quekelberghe
Grafische vormgeving: Judith de Rond
Illustratie: Conchita Wurst, afkomstig van het album Conchita (JK197503)
