De opdeling in muzikale genres is niet meer zo strikt. Misschien is 'crossover' wel het musiceren van de toekomst. Stel dat die voorspelling klopt, dan behoort het label ECM tot de pioniers.
ECM is het geesteskind van Manfred Eicher. Hij richtte het label in 1969 in München op in samenwerking met de zakenman Karl Egger. Manfred Eicher had ervaring in verschillende muziekrichtingen. Het was deze voormalige productie assistent een doorn in het oog dat aan de opnamen van klassiek meer zorg werd besteed dan aan de jazz.
Het label richtte zich eerst vooral op de vrije geïmproviseerde jazz. In 1976 kreeg deze stroming echter een klassiek tintje toen jazz pianist Keith Jarrett een schitterend album vol speelde op het wereldberoemde barokorgel in Ottobeuren
Keith Jarrett improviseert op het orgel
De klassieke tak van ECM werd echter pas officieel in 1984 met de reeks ECM New Series. De reeks werd geïntroduceerd met de release van Arvo Pärts Tabula Rasa met violist Gidon Kremer. Vier jaar later confronteerde het album Passio de luisteraar met maar liefst 70 minuten zeer minimalistische koorzang op slechts één enkele track. Het ging hier om Pärts toonzetting van het lijden van Christus volgens het Evangelie van Johannes. Pärt hoorde daarmee tot de talloze voormalige Oostblokcomponisten die mede dankzij ECM beroemd werden in het Westen.
Passio van Arvo Pärt
In 1993 veroorzaakte het Hilliard Ensemble een sensatie met Officium. Het album bood een unieke mix van renaissance koorzang in combinatie met saxofoonimprovisaties van Jan Garbarek. Vijf jaar later wist men het zang-sax concept te overtreffen met Mnemosyne. Op dit dubbelalbum sloegen ook de zangers van het Hilliard aan het improviseren, gebruikmakend van muziek vanaf de Griekse oudheid tot nu toe. In 2010 volgde Officium Novum.
Mnemosyne van Jan Garbarek en het Hilliard Ensemble
De hedendaagse klassieke muziek is rijk vertegenwoordigd. György Kurtágs verzameluitgave met ensemblewerken en koormuziek is geen lichte kost. Reinbert de Leeuws toewijding aan deze muziek is echter zo uniek, dat het album nu al legendarisch is.
Meredith Monk behoort ongetwijfeld tot de meest exemplarische ECM-artiesten. Haar deels geïmproviseerde muziek is kinderlijk eenvoudig, iedereen kan het begrijpen. En toch is ze nergens in te delen, behalve dan bij ECM.
(HJ)
