Vespro della Beata Vergine

Het is niet eenvoudig om op te vallen tussen de tientallen opnamen die er al van Monteverdi’s Mariavespers bestaan. Toch doet Christina Pluhar hier een dappere poging met haar L’Arpeggiata. En het moet gezegd worden: de vespers klinken hier opvallend fris. Dit heeft vooral te maken met de opname: die is droog, dichtbij en extreem helder. Gevolg is wel dat het geheel nogal schel klinkt, zeker… bij de groots opgezette delen. De intiemere delen krijgen echter een mooie kamermuzieksfeer, waar de uitstekende en vurige solisten goed tot hun recht komen. De solisten kleuren bovendien regelmatig mooi samen; alleen de sopraan Miriam Allan is wel heel scherp en mengt daardoor niet helemaal in het ensemble. Ook de belangrijke en virtuoze blazersgroep klinkt mooi en laten her en der hun versierkunsten indrukwekkend horen (bijvoorbeeld in track 22, het twee-na-laatste deel van het Magnificat). Toch laat deze opname uiteindelijk een wat klinische smaak in de mond achter. In alle opzichten had de opname wat meer ruimte mogen gebruiken, akoestisch maar ook in tempi (die vrij hoog liggen). Typerend is het slotakkoord, dat veel te snel wegvalt, na 75 minuten glorieuze muziek... Een klein beetje kerk-ruimte had deze uitvoering al direct op een hoger plan getild. (TC)meer