Orestes

De enig bewaarde toneeltrilogie uit de Griekse oudheid wordt gevormd door de tragedies rond Orestes van Aischylos. Hij behoorde samen met Sofokles en Euripides tot de drie grootste tragediedichters van de Griekse oudheid. In Agamemnon (het eerste deel van de trilogie) wordt de gelijknamige koning vermoord door zijn vrouw Klytaimestra, als vergelding voor haar geofferde dochter Ifigeneia. In Dodenoffer… (deel 2) neemt Agamemnons zoon Orestes wraak op zijn moeder. Door deze daad roept de wreker de toorn van de geesten over zich af. Helemaal aan het eind van de trilogie worden de kwade geesten verandert in Goede Geesten (deel 3), door toedoen van de godin Athene. Met dit politiek correcte slot kwam Aischylos tegemoet aan de Atheense toeschouwers: zij zagen de godin van de stad natuurlijk graag in een oppermachtige, maar deugdzame rol. In zijn toonzetting van deze tragedie ging componist Boudewijn Tarenskeen te rade bij zowel Aischylos als Euripides, waarbij hij overigens het positieve slot achterwege liet. Bij Tarenskeen blijft het verleden present: Orestes' beleving wordt voorgesteld als een labyrint van ruïnes waaruit de held niet weet te ontsnappen. Is Orestes verantwoordelijk voor wat hij gedaan heeft, of was hij slechts een speelbal van de goden? 'Bloed, opgeslorpt door de voedende aarde, is gestold tot een klont van wraak die niet oplost', aldus de epiloog. De voorstelling speelt zich op meerdere niveaus af, waarbij Orestes gespeeld wordt door twee acteurs (Pierre Bokma en Hugo Koolschijn), terwijl bariton Charles van Tassel de held vertolkt als operafiguur. De teksten van het koor worden in het Duits gezongen, omdat Tarenskeen deze taal associeert met gestandariseerde kunst. De uitvoerenden van deze voorstelling zijn de Toneelgroep Amsterdam, Cappella Amsterdam en het Asko Ensemble (HJ)meer