Legende

In 2007 werd de opera Legende op concertante wijze uitgevoerd onder leiding van Jaap van Zweden. In 2011 volgde de geënsceneerde première (niet integraal) door de Nederlandse Opera onder leiding van Reinbert de Leeuw. Legende van Peter-Jan Wagemans is eigenlijke een vervlechting van legenden. Aan de basis lag een jeugdherinnering: de reizen en avonturen van mijnheer Prikkebeen (Festus) en diens… opdringerige zusje Ursula. (Wie zong daar ook al weer over, was het niet Boudewijn de Groot? Welnee, ik ben in de war met Rob de Nijs: 'Dag vader en dag moeder, dag zuster Ursula, Ik zie het hier niet zitten, ik ga naar Amerika...'). Dit malle verhaal is vermengd met andere legenden, ontsproten aan de fantasie van de componist: Pontus, Nel, de despoot Zamar. Eén van de aanslagplegers van de Twin Towers heette Zammar, aldus Wagemans tegenover Mischa Spel (NRC 29 januari 2011). Aan de (anders gespelde) Zamar van de opera wordt tegenwicht geboden door Pontus, wiens gebrek aan principes echter ook een bepaalde leegte maskeert. Dit verlies aan idealen verwijst echter niet uitsluitend naar de actualiteit. Wagemans groeide immers op met het enthousiasme van de jaren zestig, en met het modernisme van Boulez en Stockhausen. Hun idealen en revoluties zijn inmiddels ook vervlogen. Momenteel noemt Wagemans zich dan ook liever een 'modern traditionalist', die eerder werkt vanuit een algemeen verstaanbare taal in de lijn Beethoven, Wagner, Sjostakovitsj. (HJ)meer