A divina comédia ou

Braziliaanse popmuziek en dance. Moderne Braziliaanse muziek wordt vaak aangeduid met het paraplubegrip Música Popular Brasileira, of kortweg MPB. Voorloper hiervan was de tropicália beweging, soms ook tropicalismo genoemd. Muzikanten als Caetano Veloso, Gilberto Gil en Jorge Ben Jor beginnen eind jaren zestig traditionele muziek met psychedelische rock te vermengen. Door hun kritische teksten worden de meeste tropicáliamuzikanten door het militaire regime geboycot. Terzelfder tijd komen een aantal MPB-iconen op, zoals Chico Buarque, Milton Nascimento en Elis Regina, die aan de ene kant leunen op traditionele genres, maar aan de andere kant niet bang zijn om te experimenteren met modernere stijlen. Deze lijn van muzikanten met een eigen karakteristiek geluid, loopt door tot dit moment. Marisa Monte en Chico César geven in de jaren negentig de MPB een nieuw geluid. Ook op dansgebied heeft Brazilië meer te bieden dan de samba alleen. De lambada-rage uit de jaren tachtig vindt zijn oorsprong in het noordoosten van dat land, waar Afrikaanse en Caribische invloeden groot zijn. Ook uit die regio komt de axé, een opzwepende mix van Braziliaanse reggae en percussie. Daniela Mercury en Ivete Sangalo maakten deze muziek vanaf de jaren negentig populair.