Moody Blues is een van de langst bestaande rockbands. De groep werd opgericht in het midden van de jaren zestig als tak van de Britse rhythm-and-bluesboom en haalde niet veel later succes met de psychedelische en symfonische pop van Nights In White Satin. Gedurende de jaren zeventig perfectioneerden ze hun melodische en door klassieke muziek beïnvloede stijl, waarmee ze een brug creëerden tussen progressieve rock en pop. Dit geluid werd het handelsmerk van Moody Blues dat zij tot op de dag van vandaag uitdragen.
meer
(bron: wikipedia)Queens, New York
Simon & Garfunkel was een Amerikaans zangduo bestaande uit Paul Simon en Art Garfunkel. Ze traden voor het eerst onder de naam "Tom & Jerry" op in de tweede helft van de jaren vijftig en sinds de jaren zestig als Simon & Garfunkel. In 1970 gingen ze uit elkaar om sindsdien sporadisch voor eenmalige concerten of tours weer bij elkaar te komen.
Tijdens hun middelbareschooltijd begonnen Simon en Garfunkel met het zingen van liedjes van onder andere... meer
Zoals veel Britse rockacts uit het midden van de jaren zestig, begon The Kinks als rhythm & blues groep om vervolgens een fundament te leggen voor hardrock. Als volgende stap maakte de groep albums als complete rockopera’s vol pretentieloze working class vertellingen, waarin zowel invloeden van The Beatles als Britse music hall muziek doorklonken. De bijtende sociale commentaren van Ray Davies en het primaire gitaarspel van zijn broer Dave vormden daarbij een bijzondere en invloedrijke combinatie. Het regelmatig onderbroken (vooral in Amerika uiterst succesvolle) voortbestaan van The Kinks is altijd afhankelijk gebleven van de explosieve relatie tussen de gebroeders Davies.
De Californische popgroep The Beach Boys werd aan het begin van de jaren zestig opgericht door de broers Brian, Carl en Dennis Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Al snel was de muzikale formule duidelijk: een mix van rock-‘n-roll en de complexe samenzang van groepen als The Four Freshmen en de Hi-Lo’s, verpakt in liedjes waarin de geneugten van Californië (zon, strand en surfen) werden bezongen. In Brian Wilson had de groep de beschikking over een geniale songschrijver. Met de debuutsingle Surfin’ (1961) scoorden de Beach Boys een lokale hit aan de westkust. Met Surfin’ Safari (1962) en Surfin’ USA (1963) volgde een landelijke en later ook de internationale doorbraak. Ook tijdens de zogenaamde Britse popinvasie bleef de groep onder leiding van Brian, die met optreden was gestopt om zich fulltime met het opnameproces bezig te kunnen houden, de strijd aangaan met de groepen van overzee. Die competitiedrang met vooral The Beatles resulteerde in het album Pet Sounds (1966), dat nog steeds wordt beschouwd als een van de beste popplaten aller tijden. Tijdens het werken aan de opvolger Smile werd de druk op de labiele Brian, die zwaar experimenteerde met drugs, zo groot dat hij instortte. Hij werd nooit meer de oude. Hoewel hij op onregelmatige basis mee bleef werken aan de platen van de groep, ging het met de carrière van de Beach Boys sindsdien bergafwaarts. Dennis Wilson kampte met een zware alcoholische verslaving en verdronk in 1983. Carl Wilson overleed in 1998 aan kanker. De groep bleef in verschillende bezettingen al die jaren optreden in het Golden Oldies-circuit. Brian kampte decennialang met zware psychische problemen. Hij verraste hij aan het eind van de eeuw zijn fans met het prima soloalbum Imagination (1998) en door op wereldtournee te gaan met de groep The Wondermints, tijdens welke hij de beste liedjes van Pet Sounds en Smile vertolkte.
In een bliksemcarrière die amper twee jaar duurde groeiden The Mamas & The Papas uit tot iconen van het hippiedom. De Californische meerstemmige zanggroep staat symbool voor zowel de verlokkingen als de valkuilen van de vrije liefde; hun liedjes staan decennia later nog recht overeind als prachtige idyllische odes aan liefde en zonneschijn. Wie wil weten hoe de uiteindelijke bezetting tot stand kwam hoeft alleen maar de single Creeque Alley te luisteren, een song die tevens een mooi beeld geeft van de plaatselijke folkscene van de jaren zestig. Wisselende relaties binnen de band zorgden ervoor dat na enkele uiterst succesvolle singles (California Dreaming, Monday Monday) al snel het doek viel. Het zwaarlijvige boegbeeld Mama Cass Elliott overleed in 1974 aan een hartaanval.
(bron: wikipedia)Manfred Mann, geboren als Manfred "Mike" Lubowitz, (Johannesburg (Zuid-Afrika), 21 oktober 1940) is een keyboardspeler en oprichter van de gelijknamige Britse rhythm-and-blues-band uit de jaren zestig.
Mann vormde zijn eerste band in 1962 samen met Mike Hugg, The Mann Hugg Blues Brothers, maar beiden bleven op de achtergrond tijdens optredens. Hun manager wist een contract los te peuteren bij Decca, echter na een week liet Decca het afweten, ze zagen er geen brood in. Daarna werd het geprobeerd bij EMI... meer
Samen met zijn schoolvriend Lennaert Nijgh was Boudewijn de Groot verantwoordelijk voor de beste Nederlandstalige luisterliedjes van de jaren zestig. Nijgh schreef de teksten, De Groot componeerde de muziek en zong. In het nummer Welterusten Mijnheer De President toonden Nijgh en De Groot zich het Nederlandse antwoord op de Amerikaanse protestgeneratie onder aanvoering van Bob Dylan. Excelleren deden ze vooral in poëtische, fraai gearrangeerde liedjes als Verdronken Vlinder en Testament. Na de succesvolle beginperiode raakten de twee gebrouilleerd. In de decennia erna stond de carrière van De Groot in het teken van twijfel, richtingloosheid en onrust. Pas aan het einde van de jaren negentig herpakte hij zichzelf met nieuw materiaal en succesvolle tournees. Zijn populariteit bleek onveranderd groot. Zijn lied Avond veroverde in 2005 de eerste plaats in de Top 100 Aller Tijden.
Otis Redding was een van de grote soulmannen van de jaren zestig. Hij combineerde de ritmische rauwheid van
James Brown met de zoete gospelstem van
Sam Cooke. De in Georgia geboren zanger schreef zijn eigen liedjes. Redding scoorde zijn eerste hit in 1963 met These Arms Of Mine. Er zouden er nog veel meer volgen. Zijn pittige, emotionele zang, voorzien van schetterende blazerarrangementen, definieerde het geluid van het
Stax-label. Zijn optreden op het Monterey Pop Festival bewees dat Redding ook een blank rockpubliek kon aanspreken. Otis' grote doorbraak leek slechts een kwestie van tijd. Helaas verloor Redding het leven bij een vliegtuigongeluk. Hij werd slechts 26 jaar oud. Ondanks een wreed afgekapte loopbaan zou Otis Redding een blijvende invloed blijven hebben op zangers na hem.
Cuby & The Blizzards is een legendarische Drentse bluesband die halverwege de jaren zestig de Nederlandse muziekwereld verbijsterde met overweldigende live shows en prima plaatwerk. Opgericht door zanger Harry Muskee en gitarist Eelco Gelling groeide de band al snel uit tot de Nederlandse tegenhanger van John Mayall’s Bluesbreakers. Menig Nederlandse bluesmuzikant, onder wie de latere rockster Herman Brood, diende enige tijd bij de Blizzards, die op hun beurt de Amerikaanse bluesman Eddy Boyd en de Ierse rockzanger Van Morrison begeleidden tijdens hun Nederlandse tournees. Na vele bezettingswisselingen leek het halverwege de jaren zeventig definitief voorbij. Muskee bleef zich zonder veel succes profileren in bands als Red White ‘N Blue, Muskee Gang en Muskee. Pas in 1996 worden er weer optredens gedaan onder de naam Cuby & The Blizzards, maar die bezetting is in feite een samengestelde ‘superband’, met naast enkele oude Blizzards ook ex-leden uit andere grote Nederlandse bluesbands als Livin’ Blues, Flavium en Sweet ‘d Buster.
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
Met zijn donkere bos krulhaar en zwarte baard is George Baker (echte naam: Hans Bouwens) één van de meest opvallende frontmannen van de Nederlandse popmuziek. Met zijn groep George Baker Selection, in 1967 opgericht in Zaandam, wint hij al in 1970 de Zilveren Harp, een aanmoedigingsprijs voor talentvolle muzikanten. In de jaren zeventig scoort de groep een reeks hits waarvan er twee ook in het buitenland aan slaan: Little Green Bag schopt het tot de Amerikaanse hitlijst terwijl Paloma Blanca een nummer-1 hit is in Duitsland, Australië en Zweden. Vanaf 1977 gaat George Baker solo verder. In 1992 staat de groep plots weer in de spotlights wanneer Little Green Bag een prominente plaats krijgt op de soundtrack van de kaskraker Reservoir Dogs en het nummer voor een tweede keer de top-40 bereikt.
Cliff Richard (echte naam: Harry Webb) moest het Engelse antwoord worden op Elvis, maar het imago van sexy rocker paste de bescheiden zanger niet zo best. Toch boekte hij, samen met zijn begeleidingsgroep The Shadows, veel succes en wordt zijn single Move It (1958) beschouwd als de eerste rock-'n-rollhit van Britse bodem. Vooral in zijn thuisland is Richard een fenomeen, die in zes opeenvolgende decennia hits weet te scoren. De jaren zestig waren met afstand zijn succesvolste periode. In de jaren zeventig profileert Cliff zich, met invloeden uit gospelmuziek, ook steeds meer als een christelijke artiest. Daarnaast viel de zanger op vanwege zijn charitatieve werk en nam hij voor het goede doel een remake op van zijn hit Living Doll, ditmaal met de vier hoofdpersonen uit de comedyserie The Young Ones. In 2009 boekte Richard, inmiddels geridderd als Sir, succes met een reünietournee met The Shadows.
Er zijn maar weinig Nederlandse artiesten die meer charisma en energie in huis hadden dan Ramses Shaffy (1933–2009). De levenslustige liedjes die hij met zijn cabaret Shaffy Chantant zong, verwoordden het lentegevoel van de jaren zestig. De theatrale zanger / schrijver / acteur kende ook een aantal dieptepunten in zijn leven zoals zijn alcoholverslaving en een faillissement in 1970. Dat schreef hij overtuigend van zich af met nummers als We Leven Nog en Laat Me. Vanaf de jaren negentig trok Ramses zich terug uit het openbare leven, maar zijn invloed liet zich nog altijd gelden. Bekende artiesten als Maarten van Rozendaal en De Dijk zijn hoorbaar beïnvloed door Ramses.
Liesbeth List (1941) brak door als zangeres in Shaffy Chantant, het cabaret van Ramses Shaffy. Shaffy zou als een rode draad door haar carrière lopen: samen scoorden ze een grote hit (Pastorale), ze speelden in diverse voorstellingen en beleefden samen hoogte- en dieptepunten. Naast de liedjes van Shaffy interpreteerde List ook werk van Jacques Brel, Mikis Theodorakis, Frank Boeijen en Edith Piaf. Voor de voorstelling Piaf (2008) kroop ze zelfs in de huid van de kleine Franse zangeres. List werd onder meer onderscheiden met een Edison (1971) en Gouden Harp (1988). In 2012 kondigde ze haar afscheidstournee aan.
The Band begon haar leven onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de rockabillyzanger Ronnie Hawkins. Midden jaren zestig verkoos Bob Dylan ze tot zijn orkest en The Band hielp Dylan met de veelbesproken overgang van een akoestisch naar een elektrisch geluid. Aan het einde van de jaren zestig nam de band voor het eerst zelfstandig platen op. De aardse rootsrock van de band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren. Het album en film The Last Waltz uit 1978 leek de zwanenzang van The Band te zijn, maar een aantal bandleden ging begin jaren tachtig toch verder, weliswaar zonder zanger/songschrijver Robbie Robertson.
(bron: wikipedia)Procol Harum is een Britse band die in 1967 werd gevormd. De band is vooral bekend van hun nummer 1-hits A Whiter Shade of Pale en Homburg. De band wordt gezien als een van de wegbereiders van het genre progressieve rock. De samenstelling van de band is in de loop der tijd veelvuldig gewijzigd. De enige constante leden zijn zanger/pianist Gary Brooker en tekstschrijver Keith Reid.
De wortels van Procol Harum lagen in een live band genaamd 'The Paramounts', die... meer
Bob Dylan begon als volgeling van
Woody Guthrie. Hij imiteerde de zanger van ‘dust bowl ballads’ zo getrouw mogelijk, voor zover dat mogelijk was voor een ‘baby boomer’ uit Hibbing, Minnesota. Het duurde niet lang voordat Dylan zijn eigen stem vond. Hij liep voorop in de folkbeweging van de vroege jaren zestig én de latere golf van singer/songwriters. Daarnaast introduceerde Dylan poëzie in de popmuziek. Ondanks het veranderen van zijn geluid, imago en zelfs godsdienst, wist Dylan zijn unieke artistieke visie te behouden, zelfs in periodes waarin zijn populariteit tanende was. Aan het begin van de 21ste eeuw nam Dylan een aantal albums op die, door hun uitgekristalliseerde stijl en unieke wereldbeeld, zowel door pers als publiek goed werden ontvangen.
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
(bron: wikipedia)Barry Ryan (Leeds, 24 oktober 1948 – 28 september 2021) was een Britse popzanger. Hij is vooral bekend van zijn nummer 1-hit Eloise uit 1968. Hij werkte veel samen met zijn tweelingbroer Paul Ryan.
Ryan wordt geboren in Leeds als Barry Sapherson, zoon van Lloyd Sapherson en zangeres Marion Ryan. In 1958 staat zij in de Britse top 10 met Love me forever.
De broers gebruiken later de achternaam van hun moeder, want op hun vijftiende beginnen ook Barry en... meer
Na het massale succes van The Beatles werd er in Amerika snel een televisieprogramma ontwikkeld rond een imaginaire popgroep: The Monkees. Ondanks dat ze door de pers werden weggezet als de ‘prefab four’ werden de acteurs, die wel degelijk zelf de liedjes zongen, al snel razend populair. Voor het materiaal werden de beste songschrijvers van hun tijd ingeschakeld, die immers grotendeels werkeloos waren geworden door alle beatbands die zelf hun materiaal schreven. De kwalitatief hoogstaande hits als Last Train To Clarksville, I’m A Believer en Pleasant Valley Sunday hebben de tand des tijd prima doorstaan. Als na enkele jaren de groepsleden grotere artistieke input eisen is dat het begin van het einde.
(bron: wikipedia)Herman's Hermits is een Britse popgroep, opgericht in 1963 in Manchester. Oorspronkelijk heette de groep Herman & The Hermits. De groep speelde simpele maar aanstekelijke muziek, waarmee veel succes werd geoogst. Een van de bekendste nummers van de groep was No Milk Today, dat werd geschreven door Graham Gouldman van 10cc.
Herman's Hermits bereikten in 1964 de top van de Engelse hitparade met I'm into Something Good. In de VS deden ze dat zelfs tweemaal: in 1965 met Mrs. Brown,... meer
Soulzanger Percy Sledge is vooral bekend van het lied When A Man Loves A Woman waarmee hij twee keer (in 1966 en 1987) een grote hit scoorde. Andere bekende nummers van Sledge waren Time To Know Her en My Special Prayer. Sledge was, samen met Otis Redding en Wilson Pickett, één van de belangrijkste stemmen van de ‘Southern soul’. Sledge’s hoogtijdagen lagen tussen 1966 en 1975. Daarna nam hij weinig albums op. Na een lange periode zonder albums bracht Sledge in 1994 een comebackalbum (Blue Night) uit . Ook verscheen er in 2010 nog een bluesalbum. Sledge overleed op 14 april 2015 in zijn woning in Baton Rouge, Louisiana aan leverkanker.
Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.
The Cats zijn de aartsvaders van de Volendamse muziek. Halverwege de jaren zestig begon de groep aan een ware zegetocht langs de Nederlandse hitlijsten. Met vijf nummer één hits, en talloze andere hitnoteringen, nemen ze een trotse zesde plaats in op de hitranglijst aller tijden van de Top 40, achter The Beatles, Abba, Queen, Michael Jackson en George Michael. Hun formule van goed in het gehoor liggende popliedjes met messcherpe samenzang is een inspiratie geweest voor vrijwel alle Volendamse artiesten die volgden en laat zich ook vandaag de dag nog horen in de muziek van 3JS, Nick & Simon en Jan Smit. Na enkele ‘proefscheidingen’ gaan The Cats in 1985 definitief uit elkaar. Zanger Piet Veerman was in 1987 op eigen kracht succesvol met Sailing Home. In 2006 kwam de groep nog eenmaal bij elkaar om de lancering van het omvangrijke carrièreoverzicht Those Were The Days luister bij te zetten. Op die plaat staan ook twee nieuwe nummers, geschreven met John Ewbank.
Door klaterende, heldere elektrische gitaren toe te voegen aan nummers van Bob Dylan, waren The Byrds medeverantwoordelijk voor het uitvinden van folkrock. Daarnaast waren zij vroege vertegenwoordigers van psychedelische rock en later - met de huidige held van de alt.country Gram Parsons - voorvechters van de countryrock. Aangevoerd door Roger McGuinn met zijn kenmerkende Rickenbacker gitaar verwierf de bezetting van het midden van de jaren zestig – waarvan ook David Crosby, Gene Clark en Chris Hillman deel uitmaakten – voor het eerst bekendheid met hun unieke versie van Dylans Mr Tambourine Man. Na vele personeelswijzigingen bleef een vaste kern over, die bestond uit McGuinn en Hillman. De kortstondige toetreding van Parsons maakte de mijlpaal Sweetheart Of The Rodeo mogelijk. Uiteindelijk kan vooral McGuinn verantwoordelijk worden gehouden voor de erfenis van The Byrds, een band die met zijn harmonieën en rinkelende gitaren talloze jongere bands heeft beïnvloed.
Van alle Britse R&B-bands die begin jaren zestig de podia van Londen onveilig maakten waren The Animals ongetwijfeld één van de meest talentvolle. Blikvanger was zanger Eric Burdon, die met zijn majestueuze stemgeluid niet onderdeed voor de zwarte blues- en soulzangers waardoor de band zich liet inspireren. Met The House Of The Rising Sun, een prachtig bewerkte folksong, scoorde de groep zijn grootste hit. Vrij snel daarna begon het te rommelen in de gelederen van de groep, mede door een conflict over royalties. Toch wist de band nog klassieke singles als Don’t Let Me Be Misunderstood, Bring It On Home To Me en We Got To Get Out Of This Place af te leveren.
Van alle Britse beatbands in de jaren zestig scoorde The Hollies (vernoemd naar Buddy Holly) veruit het grootste aantal hits. Het smetteloze vijftal borduurde verder op de meerstemmige beat van de vroege Beatles, lang nadat deze groep al lang andere wegen was ingeslagen. The Hollies poetsten zorgvuldig de ruwe randjes eraf, wat resulteerde in een onweerstaanbare radiovriendelijke sound die ook decennia later nog fris en aanstekelijk klinkt. Aangezien de groep ondanks enkele pogingen daartoe op geen enkele manier meeliep in de voorhoede van de popmuziek, en het eerder van singles dan van albums moest hebben, wordt het in veel overzichten en naslagwerken over het hoofd gezien. Als lid van Crosby Stills Nash & Young wist frontman Graham Nash na zijn oversteek naar de Verenigde Staten in 1968 alsnog de overstap van teenybopper naar respectabel rockartiest te maken.
Van alle Haagse beatbands die opkomen in de jaren zestig is Q65 met voorsprong de ruigste. Niet alleen de muziek is wild en ongepolijst, ook hun losbandige groepsgedrag met veel drugsgebruik, spreekt tot de verbeelding. Al snel staan ze bekend als ‘de Nederlandse Pretty Things’. Achter de schermen houden talentvolle jonge producers als Hans van Hemert en Peter Koelewijn zich met de Haagse lefgozers bezig. De single The Life I Live (1966) is het hoogtepunt in het oeuvre van de groep. Het wordt niet voor niets decennia later door Muziekkrant OOR uitgeroepen tot ‘beste Nederlandse single ooit’. Met de stunt die de release van dit plaatje begeleidt (de band vaart zogenaamd met een rubberboot vanuit Engeland naar Nederland) haalt de Q de voorpagina’s van alle kranten. Door ruzies, dienstplicht en problemen met justitie valt de band in 1974 uit elkaar. Opvallend genoeg is het bassist Peter Vink die na de breuk als enige succesvol blijft, in groepen als Finch en The Boxx. Zanger Wim Bieler overlijdt in 2000 op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
Met zijn bleke huid, donkere zonnebril en onwerkelijke stem was Roy Orbison een van de onwaarschijnlijke helden van de rock-'n-roll. De Texaanse zanger brak met het simpele stramien dat die rock-'n-rollnummers kenmerkte. Het tekent het vakmanschap van Orbison dat die nummers, ondanks hun complexe structuur, prettig in het gehoor lagen. Orbison boekte aan het eind van de jaren zestig zijn grootste successen, maar na een aantal persoonlijke tragedies trok hij zich terug uit het publieke leven. De zanger werd eind jaren tachtig herontdekt, mede doordat hij in de supergroep The Traveling Wilburys speelde. De zanger stelde de hernieuwde aandacht op prijs, maar lang kon hij er niet van genieten. ‘The Big O’ overleed in 1988 op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
Toen rock-n’-rollpionier Ike Turner de jonge Ann Bullock voor het eerst hoorde zingen, sloeg hij steil achterover. Hij besloot zijn band in dienst te zetten van deze explosieve zangeres met wie hij ook trouwde. Door jarenlang avond aan avond op te treden met The Ike & Tina Turner Revue groeide de groep uit tot een weergaloze liveband die elk publiek plat wist te spelen met hun opwindende soul en strakke rhythm & blues. Nadat de band het voorprogramma verzorgde van de eerste Amerikaanse stadiontoernee van de Rolling Stones (1969) werd de groep ook geliefd onder blanke rockfans. In 1976 stapte Tina uit de groep, mede vanwege de jarenlange mishandelingen van Ike. Het stel scheidde in 1978 formeel. Beiden gingen solo verder. Tina groeide uit tot één van de absolute supersterren van de jaren tachtig, maar Ike wist met zijn solocarrière de glorie van weleer nooit meer te benaderen.