Heavy metal leek in het midden van de jaren negentig zijn mainstream-populariteit te verliezen maar Korn blies het genre weer nieuw leven in. De combinatie van furieuze raps, schreeuwzang en explosieve gitaarriffs leverde de groep een eindeloze rij imitators op. In de late jaren negentig groeiden deze rapmetalpioniers uit tot één van de grootste rockbands van Amerika.
Band van broer en zus Bettens uit het Vlaamse Kapellen die tussen 1995 en 2003 de sterrenstatus bereikt. Albums Paradise In Me en Cocoon Crash staan hoog in de albumlijsten en de band speelt op alle podia in binnen- en buitenland. Het geluid van de band is stevig, met name door het gebruik van drie gitaristen. In 2000 verschijnt het voorlopig laatste album, Almost Happy en in 2003 stopt de band ermee. In 2010 verschijnt er plots nog een album, Echo Mountains, gevolgd door een succesvolle tour. Zowel Gert als Sarah Bettens hebben hun eigen carrière. Sarah Bettens woont al sinds jaar en dag in de Verenigde Staten en Gert werkt vanuit België, met zijn band Woodface.
Met hemelbestormende en idealistische rocksongs boden de Manic Street Preachers uit Wales een welkom tegenwicht aan de a-politieke en zelfgenoegzame Britpopbands van de jaren negentig. De eerste periode van hun carrière kenmerkte zich door ‘larger than life’ thema’s, zoals verwoord in de klassieke roadsong Motorcycle Emptiness. Daarnaast raakten de bandleden niet zelden verwikkeld in bizarre schandaaltjes. Na de mysterieuze verdwijning van gitarist Richey Edwards, die tot op heden niet is opgehelderd, besloot de band tot een doorstart die ze in muzikaal rustiger vaarwater bracht. Dat leverde met de als vanouds politiek betrokken single If You Tolerate This Your Children Will Be Next hun eerste nummer één single in hun thuisland op.
Felix Burton en Simon Ratcliffe waren aanvankelijk dj’s met een voorliefde voor jaren 70-funk en jaren 80-house. Midden jaren negentig trokken ze de aandacht met hun eigen singles en remixen. Het duo nam house als uitgangspunt, maar mixte die met garage, ragga en dub. Met zijn debuutalbum Remedy nestelde Basement Jaxx zich direct in de eredivisie van de dancewereld.
(bron: wikipedia)Antwerpen
DEUS is een Belgische rock- en indieband uit Antwerpen. De groep werd opgericht in 1989, kende sindsdien vele bezettingswisselingen en bestaat anno 2022 uit Tom Barman (zang en gitaar), Klaas Janzoons (toetsen en viool), Stéphane Misseghers (drums), Alan Gevaert (basgitaar) en Mauro Pawlowski (gitaar en zang).
De groepsnaam is afkomstig uit het Latijn (deus betekent God), en wordt, naar een idee van Barman, consequent met een kleine letter d, en hoofdletters E, U en S gespeld. De naam verwijst... meer
Novastar is het alter ego van Joost Zweegers, een singer/songwriter die zijn hele leven heen en weer pendelt tussen Nederland en België. Weliswaar geboren in Sittard drijft Novastar met zijn debuutalbum mee op de golf van de populaire ‘Belgenrock’ van onder meer dEUS en Soulwax. Novastar onderscheidt zich van die artiesten door zijn voorliefde voor het ambachtelijke liedje. Met zijn album Another Lonely Soul (2004) forceert Zweegers een doorbraak naar het grote publiek. Een positie die hij consolideert met Almost Bangor (2008).
Al vierden Oasis en Blur uiteindelijk de grootste successen, zonder het voorwerk van Suede was er misschien nooit een britpopstroming ontstaan. Met de latere zangeres van Elastica (Justine Frischmann) en stergitarist Bernard Butler nog in de gelederen, stookte Suede aan het begin van de jaren negentig het vuurtje op. Singles als Animal Nitrat, Metal Mickey en het titelloze debuutalbum volgden in 1993. De Engelse pers kreeg, enkele jaren na de grunge-explosie van Nirvana, weer oog voor bands van eigen bodem en een heuse hype rond britpop was een feit. Suede liet zich inspireren door de cynische popliedjes van The Smiths, terwijl bij frontman Brett Anderson de androgyne uitstraling van David Bowie zijn invloed niet had gemist. Terwijl de Britpop van Oasis, Blur en Pulp een opgeruimd karakter had, ontwikkelde Suede zich in tegenovergestelde richting. Het donkere Dog Man Star (1994) flopte in commercieel opzicht maar was een artistieke triomf, zeker als men bedenkt dat gitarist Butler de groep tijdens de opnames verliet. Het geluid ontwikkelde zich op Coming Up (1996) en Head Music (1999) steeds verder in elektronische richting, waardoor de fans van het eerste uur (zeker in Nederland) dreigden af te haken. Met A New Morning (2002) leverde Suede voor het eerst sinds jaren weer eens een optimistisch popalbum af, waarop de groepsleden bewezen dat ze na alle problemen in hun roerige bestaan - zo overleefde Anderson een serieuze drugsverslaving - alleen maar sterker uit de strijd zijn gekomen. (MS)