Pierre Boulez was nog maar een vroege twintiger toen hij de muziekwereld versteld deed staan met zijn Sonatine voor fluit en piano (1946) en zijn Eerste Pianosonate (1946): een enorme prestatie, niet alleen gezien zijn leeftijd, maar ook wat betreft de beheersing van een vrijwel nieuw idioom. Toen in 1963 de Derde Sonate voor piano het licht zag, was Boulez inmiddels de gevierde componist van Le
… Marteau sans Maître en Pli Selon Pli. In de Derde Sonate speelt de componist met vrije keuzes: de volgorde van de delen is tot op zekere hoogte onbepaald en ook binnen de delen kan de uitvoerder verschillende trajecten kiezen. Daar komt bij dat de sonate 'work in progress' is, vergelijkbaar met een roman van Kafka: het resultaat ligt er al, maar het is tevens onvoltooid. (HJ)plus
