Op 10 december 2016 ontving Bob Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur. Een keuze die heel wat stof deed opwaaien. Kunnen teksten van liedjes wel doorgaan voor literatuur? Mag een popmuzikant wel zo’n prijs krijgen, terwijl er nog genoeg geniale boekenschrijvers zijn? Dylan reageerde nauwelijks op het krijgen van de prijs. Muziekweb doet dat wel! Hieronder vijf van zijn mooiste teksten.
1. A Hard Rain’s A-Gonna Fall (The Freewheelin' Bob Dylan, 1963)
In de beginjaren van zijn loopbaan stond Dylan bekend als protestzanger. In A Hard Rain’s A-Gonna Fall zingt hij over sociale ongelijkheid en naderend onheil. Het raakte een snaar bij mensen die bang waren voor een atoomoorlog. Dichter Allen Ginsberg huilde toen hij het liedje voor het eerst hoorde. Hij zag Dylan als een nieuwe generatie die het stokje overnam.
2. Tombstone Blues (Highway 61 Revisited, 1965)
Na teksten vol protest belandde Dylan in een surreële fase. Woorden en zinnen schoten door zijn hoofd, hij hoefde ze alleen maar op te schrijven. Het leverde lange nummers op met ongrijpbare teksten die doorspekt waren met religieuze symboliek, Griekse mythologie, geschiedenis en popcultuur. Diverse tekstregels uit het zes minuten durende Tombstone Blues zijn op zichzelf klassiekers geworden, en overgenomen door bijvoorbeeld horrorschrijver Stephen King.
3. Tangled Up In Blue (Blood On The Tracks, 1975)
Dylan kon ook persoonlijk zijn. Op het album Blood On The Tracks verwerkte hij zijn echtscheiding. De tekst van albumopener Tangled Up In Blue gaat over een (voorlopig) beëindigde relatie. Toch heeft het liedje ook minder toegankelijke lagen. Dylan gebruikte bijvoorbeeld heden, verleden en toekomst door elkaar. Op het podium paste hij de tekst ook voortdurend aan. Naar eigen zeggen kostte het liedje hem twee jaar om te schrijven en tien jaar om te leven.
4. High Water (For Charley Patton) (Love and Theft, 2001)
Voor iemand die bekendstaat als arrogant is Dylan opmerkelijk complimenteus aan zijn inspiratiebronnen. Eigenlijk ziet hij zichzelf niet als een vernieuwer of baanbrekende artiest, zoals veel critici hem omschrijven. Zijn nummers staan in een lange traditie, die teruggaat tot het middeleeuws toneel. Het nummer High Water is een ode aan bluesman Charley Patton en bevat ook enkele tekstregels van hem en zijn collega Robert Johnson.
5. Nettie Moore (Modern Times, 2006)
Eind jaren 80 begon Dylan aan een tournee die hierna eigenlijk nooit stopte. Ondanks dit onvermoeibare arbeidsethos, ging zijn werk sporen van zijn gevorderde leeftijd bevatten. Dylan keek steeds vaker terug op het leven. Het prachtige Nettie Moore is daar een voorbeeld van. Via allerlei verwijzingen naar oude folk- en bluesnummers geeft hij verslag van zijn leven en de maatschappij.
