Terug naar boven

Curiosa pop: Gek worden

Op 10 oktober is het Landelijke Dag Psychische Gezondheid. Een noodzakelijke dag waarop men de aandacht wil vestigen op het taboe dat nog steeds rust op psychische problemen. ‘Goede voorlichting en erover praten zijn van groot belang,’ aldus het initiatief dat in Nederland bestaat sinds 1997. In de popmuziek zijn gek zijn en gek worden opvallend dankbare onderwerpen. Waanzin die gekscherend of op prettig gestoorde wijze wordt bezongen of juist op pijnlijke wijze de problemen van de tekstschrijver/vertolker blootleggen. Een kleine greep.

The Sonics - Psycho

Leadzanger Gerry Roslie van de Amerikaanse garagegroep The Sonics wordt gek van de liefde en de rottige manier waarop zijn aanbedene dit beantwoord. Met zijn maniakale voordracht en veel ijselijke kreten zet hij zijn woorden kracht bij op deze novelty hit uit 1965.

They're Coming to Take Me Away, Ha-Haaa! – Napoleon VIV

Een nog grotere novelty hit was in 1966 dit satirische nummer waarin roffelende troms en ontspoorde geluidseffecten het verhaal illustreren van Napoleon VIV die uit zijn dak gaat. Ook hier lijkt een vrouw de oorzaak van zijn razernij, maar zijn weggelopen hond maakt hem nog doller en rijp voor de ‘funny farm’ (het gekkenhuis). Achter Napoleon VIV schuilde overigens de keurige Amerikaanse producer Jerry Samuels.

Syd Barrett - Dark Globe

In de kunst is de grens tussen ongebreidelde creativiteit en ongezonde gekte soms dun. In de jaren 60 overschreden veel artiesten die grens bewust met behulp van psychedelische drugs als lsd en mescaline. Het leverde veel bijzondere en grensverleggende muziek op, maar ook slachtoffers als Syd Barrett. Deze psychedelische prins en frontman van Pink Floyd bloeide maar kort. Hij kwam, mede door zijn overmatige lsd-gebruik in de problemen. De twee soloalbums The Madcap Laughs (1970) en Barrett (1970) die hij uitbracht na zijn Pink Floyd-tijd zijn indringende weerslagen van zijn wankele geestelijke gezondheid.

Pink Floyd - Brain Damage

Na het vertrek van Barrett uit Pink Floyd ontwikkelde bassist Roger Waters zich als de belangrijkste tekstschrijver van de groep. De geestelijke instorting van Barrett die hij van nabij had meegemaakt, vormt een terugkerend thema op albums als Wish You Were Here (1975) en The Dark Side Of The Moon (1973). Brain Damage van dat laatste album verbeeldt schizofrenie, compleet met spookachtige stemmen die overal opduiken terwijl Waters zingt: ‘There’s someone in my head but it’s not me’.

The Pixies – Where Is My Mind

In 1988 verscheen de indie-klassieker Surfer Rosa, het debuut van de Amerikaanse groep Pixies. Een album vol woeste, springerige en prettig gestoorde gitaarmuziek. Alleen in Where Is My Mind gaat zanger en gitarist Francis Black onverwacht op indringende wijze de diepte in met deze cryptische beschrijving van een zenuwinzinking.

MR