Met The Return Of The Dream Canteen brengt de Amerikaanse band Red Hot Chili Peppers na Unlimited Love zijn tweede studioalbum in één jaar tijd uit. 2022 is kortom een ongekend productief jaar voor de band, maar waar halen de Californiërs al die inspiratie nu precies vandaan?
De band werd opgericht in 1983 door jeugdvrienden Anthony Kiedis en Michael Balzary - alias Flea - die elkaar kenden van hun middelbare school in West-Hollywood. De zanger en bassist waren vaste gezichten in de punkscene van Los Angeles. Samen met drummer Jack Irons en gitarist Hillel Slovak werden ze gegrepen door de rauwe hardcore punk van Black Flag, een van de belangrijkste Amerikaanse punkbands eind jaren 70, begin jaren 80. De simpele, maar snoeiharde nummers zogen de toekomstige Chili Peppers mee in de wereld van de punkrock.
Black Flag - Rise Above
Op de schouder van Flea prijkt al decennia lang het gezicht van gitaarlegende Jimi Hendrix. Hoewel de gitarist in 1970 al overleed, bereikten de echo’s van zijn even virtuoze als psychedelische gitaarspel moeiteloos de oren van de jonge Californiërs. Zowel de klank van Slovaks gitaars als die van zijn opvolger John Frusciante is doordrenkt van licks die de herinnering aan Hendrix levend houden. Hits als Under The Bridge en Dani California hadden zonder Hendrix ongetwijfeld heel anders geklonken.
Jimi Hendrix - Fire
Niet lang na het eerste optreden van de Red Hot Chili Peppers, waarbij zij niets anders droegen dan een sok - een outfit die later een waar handelsmerk werd voor de band - tekenden ze een platencontract. Het debuutalbum van de band, simpelweg getiteld The Red Hot Chili Peppers (1984), werd geproduceerd door Andy Gill. Gill was de gitarist van de Brise postpunkband Gang Of Four, van wie het album Entertainment! (1979) op bassist Flea een onuitwisbare indruk had gemaakt. De hoekige ritmes en snijdende gitaren vertonen bovendien zekere overeenkomsten met de textuur van veel nummers van de Peppers. Desondanks verliepen de opnames alles behalve vlekkeloos en waren Gill en de band niet van elkaar gecharmeerd. Toch hebben voor Flea en Frusciante de bewondering voor Andy Gill de overhand gehouden en werkten ze mee aan het eerbetoon voor de in 2020 overleden gitarist, genaamd The Problem Of Leisure: A Celebration Of Andy Gill & Gang Of Four (2021).
Gang Of Four - Not Great Men
Behalve punkers zijn de jonge Chili Peppers ook vooral een funkband en bewonderaars van The Meters tot aan Talking Heads. Op hun tweede album Freaky Styley (1985), het tweede studioalbum van de Peppers, werden ze bijgestaan door George Clinton als producer. Deze zanger, bandleider en oprichter van Parliament Funkadelic, werd door de bandleden vereerd om zijn p-funk (psychedelic funk): funk aangelengd met (gesproken) absurde teksten, psychedelische geluiden en algehele gekte. Dit soort beats vormden voor Kiedis een ideale basis voor zijn raps, die naast vele absurditeiten ook bol stonden van de seksuele toespelingen. Clintons vorm van funk was tevens een bron van inspiratie voor hiphopartiesten uit de Amerikaanse West Coast van de jaren 90, zoals Warren G, Dr. Dre en Snoop Dogg. Dit leidde tot de vorm van hiphop genaamd g-funk - gangsta funk.
George Clinton - Atomic Dog
Gitarist John Frusciante was in 1989 bij de band gekomen om de aan een overdosis overleden gitarist Hillel Slovak te vervangen, maar ging in het midden van de jaren 90 zelf op een haar na aan een heroïneverslaving onderdoor. Hoe het geestelijk met hem gesteld was in die periode is te horen op Niandra LaDes & Usually Just A T-Shirt (1995), een album dat overeenkomsten vertoont met het solowerk van Syd Barrett. Wonderbaarlijk genoeg wist hij zich te herstellen en maakte de band een grote comeback met Californication (1999). Frusciante’s technische vaardigheden op de gitaar waren door zijn veelvuldige drugsgebruik danig afgenomen, waardoor de gitaarpartijen op Californication juist uitblinken in hun soberheid. Dit sobere geluid, dat helemaal is ontdaan van effecten en klinkt alsof de gitaar direct in de mengtafel is geprikt, is voor een deel gebaseerd op het spel van Tom Verlaine, gitarist van de New Yorkse postpunk/artrockband Television.
Television - Venus
Het contrast tussen de sobere gitaarpartijen op Californication en de haast symfonische geluiden op Stadium Arcadium (2006) had bijna niet groter kunnen zijn. Frusciante blaakt inmiddels weer van het zelfvertrouwen en de rol van zijn gitaarspel in de band groeit enorm. Gitaristen als Jimmy Page en Jeff Beck zijn terug te horen in zijn spel, maar een grote aanjager voor het gebruik van grote hoeveelheden gitaareffecten is Omar Rodriguez-López, gitarist van progband The Mars Volta. De twee bands hebben een nauwe band ontwikkeld tijdens vele gezamenlijke projecten en tournees. Een zekere beïnvloeding is zeker niet te ontkennen.
The Mars Volta - Intertiatic Esp
(JV)
