Dub wordt uitgevonden als Byron Smith per ongeluk op zijn soundsystem de vocalen van een nummer van The Paragons weghaalt. Hij laat het aan Ruddy Redwood horen, deze vindt de dub-versie een klapper.
Jamaicaanse producers gaan de instrumentale versies nog verder bewerken. Elke studio wil de meest opvallende ‘version’ van een nummer maken, waardoor ze met allerlei geluidseffecten gaan spelen.
Omdat het publiek toch graag meezingt, gaan dj’s ook aan de haal met de lyrics van oorspronkelijke nummers. Men gaat op improviserende wijze teksten herinterpreteren. Dit wordt toasten genoemd.
Vanuit Jamaica trekt dub ook naar Engeland. De Jamaicaan Don Letts draait daar eind jaren 70 dubplaten voor en na punkconcerten. Ook bands als The Clash brengen dubversies van hun nummers uit.
Digitale opnameapparatuur zorgt eind jaren 80 voor een verdere verspreiding. Desondanks zal het genre ook moderne artiesten beïnvloeden. Massive Attack en Slowdive zijn daar voorbeelden van.
De van oorsprong Engelse Bredda Neil zorgt in Nederland met zijn King Shiloh Soundsystem voor een dubrevival. Hij reist door heel Europa en draait soms meer dan negen uur onafgebroken
muziek.
Dub ontstaat eind jaren 60 vanuit reggae. De naam verwijst naar het maken van een kopie. Het gaat dan ook om instrumentale versies van bestaande nummers waarop o.a. echo’s en vertragingen worden toegepast. De nadruk ligt vaak op de drum en bas. Dub zal de basis voor jungle en drum & bass leggen.
