De oriëntaalse dans - bekend als bellydance of buikdansen - is geworteld in een wijdverbreide Midden-Oosterse traditie: het inhuren van dansers en muzikanten om een (huwelijks)feest op te luisteren.
In de jaren 1920 ontwikkelde bellydance zich in Cairo tot een showdans. Buikdanseressen werden filmsterren. Begeleid door een Arabisch orkest met de beste musici dansten zij voor koning en elite.
Baladi betekent zoiets als 'van het volk/land' en kan ook verwijzen naar de arbeidersklasse. Egyptische baladimuziek, vaak met accordeon, is vrolijk en meeslepend maar heeft ook iets melancholisch.
Bij de ontwikkeling naar showdans nam bellydance elementen over van Westerse dansvormen en van de eigen folklore. Bekend is de saidi uit Boven Egypte op muziek van mizmar (een soort hobo) en trommel.
In de Turkse bellydance zijn de Roma-zigeuners sterk vertegenwoordigd. De muziek is virtuoos en wordt vaak gespeeld op klarinet. De dans is wervelend, energiek en extravert.
Door een instroom van immigranten uit het Midden-Oosten werd bellydance vanaf de jaren 1960 populair in Amerika. Belangrijke stijlen die zich hier ontwikkelden zijn American Cabaret en Tribal.
Bellydance of buikdansen is een dansvorm uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De Egyptische benaming is raqs sharki, oftewel… meer
Het mooie van deze wereldreis is dat we ook op plekken kunnen komen die in fysieke vorm onbereikbaar zijn. Neem nu Latijns-Arabië,… meer