Bachs op één na oudste zoon schreef dit gedurfde concert voor koning Frederik de Grote. Het is niet waarschijnlijk dat de vorst het ooit gespeeld heeft. Zijn muzikale smaak ging namelijk niet zo diep.
Wolfgang Amadeus Mozart componeerde dit concert voor Ferdinand Dejean. Hij was arts geweest bij de VOC. Mozart hield speciaal rekening met de technische beperkingen van deze fluitspelende amateur.
De romantiek leverde weinig fluitconcerten op. De eeuw was al voorbij toen Reinecke in 1908 toch nog met iets moois kwam. Ondanks die late datum ademt het concert de geest van Mendelssohn en Schumann.
Cécile Chaminade behoorde tot de weinige vrouwelijke componisten die zich min of meer staande wisten te houden. Koningin Victoria behoorde tot haar fans. Een juweeltje is haar Concertino voor fluit.
We horen hier uiteraard de strakke lijnen van de jaren '20. Maar toch ook het dromerige van een pastorale. 'De fluit kan zijn natuur niet ontkennen, zijn herkomst is Arcadië', aldus de componist.
Verfijnde arabesken keren steeds terug naar dezelfde centrale toon. Een klein ensemble schaart zich als een Japans kamerscherm rond de eindeloos kwinkelerende fluit.
Deze fluit wordt dwars op de mond geplaatst, zoals de naam al aangeeft. De moderne dwarsfluit werd in de 19e eeuw ontwikkeld door Theobald Böhm. Hij ontwikkelde een kleppensysteem, dat later ook door andere instrumenten is overgenomen. Tot in de 18e eeuw was de dwarsfluit van hout (traverso).
Deze site maakt gebruik van cookies. Voor meer informatie volgt u deze link. Hierop is meer te lezen over welke cookies wij plaatsen en waarom en welke mogelijke '3rd-party' cookies er bij kunnen komen.
