Twee elektronische instrumenten zijn beroemd: de Franse Ondes Martenot en de Russische Theremin. Onafhankelijk van elkaar ontwikkeld maar vergelijkbaar klinkend - en allebei in 1928 gepresenteerd.
De musique concrète ontstond in Frankrijk. Componisten als Pierre Schaeffer namen geluiden op met bandrecorders. Deze klanken werden verder bewerkt en gemonteerd tot een soort geluidsfilms.
In Duitsland ontstond, vanuit de seriële muziek, het idee dat behalve toonhoogten ook klanken geordend konden worden. Sterker nog: klanken werden systematisch opgebouwd, vanuit sinustonen en ruis.
De Philips-studio in Eindhoven had een sleutelrol in de vroege elektronische muziek in ons land. Pioniers waren Henk Badings en Dick Raaijmakers. Zowel de klanken als de stijlen waren heel veelzijdig.
Ook musici experimenteerden steeds meer met elektronica. Traditionele instrumenten werden bijvoorbeeld bespeeld en live elektronisch bewerkt. Maar ook werden live elektronische klanken opgewekt.
Veel elektronische muziek maakt geen gebruik van uitvoerenden. De componist legt dan alles vast zoals zij of hij het wil hebben. Jan Boerman was een van Nederlands grootste componisten in dit genre.
Al sinds 1876 is er geëxperimenteerd met elektronica in muziek. In de Franse ‘musique concrète’ klinken opgenomen, herkenbare klanken. In de Duitse elektronische muziek werden klanken vanaf de basis opgebouwd en gestructureerd. Sindsdien worden ‘concrete’ en elektronische klanken vaak gecombineerd.
Deze site maakt gebruik van cookies. Voor meer informatie volgt u deze link. Hierop is meer te lezen over welke cookies wij plaatsen en waarom en welke mogelijke '3rd-party' cookies er bij kunnen komen.
