Waar Schönbergs twaalftoonsmuziek doorgaans nogal heftig expressionistisch klinkt, komen we met Weberns twaalftoonsmuziek in een heel andere klankwereld terecht. Vooral deze variaties voor piano zijn eerder meditaties dan variaties op een enkele twaalftoons-reeks. Vaak worden deze stukken, net als ander werk van Webern, als intellectuele exercities gezien. Maar dat beeld verandert, als we zien
… welke aantekeningen Webern zelf bij de variaties maakte, voor de pianist die de variaties voor het eerst speelde. Deze aantekeningen tonen Webern als een echte lyricus, met haast romantische aanwijzingen voor de uitvoering. Als je je ook nog bedenkt dat Webern een zwak had voor natuurschoon en stilte, klinken deze verstilde variaties plots heel anders. (TC)meer
