Rond 1910 baarde Erich Wolgang Korngold groot opzien als wonderkind. Componisten als Mahler, Strauss, Puccini en Sibelius spraken openlijk hun bewondering uit over wat deze tiener presteerde, en zij konden het op waarde schatten. Hun geestdrift is makkelijk na te voelen bij het bekijken van deze opera van een inmiddels drieëntwintig (!) jaar oude Korngold. De betoverende muziek lijkt de virtuositeit
… van Strauss te mengen met het pathos van Puccini, maar dat is niet alles. Ook in het libretto valt alles perfect op zijn plaat, hoewel het hier om een ongebruikelijke mix van elementen gaat. Het verhaal biedt zoiets als een cursus rouwverwerking in de vorm van een romantische komedie. En dit alles speelt zich af tegen het decor van de dode stad Brugge, als symbool van het verlammende fin de siècle. (HJ)meer
