In 1903 begon Vaughan Williams aan een koorwerk, dat hij aanvankelijk Songs of the Sea noemde. Die ‘songs’ waren afkomstig van zijn favoriete dichter Walt Whitman. Uiteindelijk groeide het project uit tot een omvangrijke koorsymfonie (met sopraan en bariton als solisten), getiteld A Sea Symphony. Het resultaat klonk op 12 oktober 1910 (de verjaardag van de componist) tijdens het Leeds Festival.
Toevalligerwijs was dit tevens het concert waarin Rachmaninov als solist optrad in diens Tweede Pianoconcert. De grandioze opening van Vaugan Williams symfonische eersteling (‘Behold, the sea itself’) is een mooi voorbeeld van het soort optimisme zoals dat rond de eeuwwisseling nog net kon, totdat de Eerste Wereldoorlog een einde maakte aan al te gemakkelijke uitingen van euforie. Vijftig jaar later zou Vaughan Williams de melodie van ‘And on its limitless, heaving breast, the ships’ opnieuw gebruiken voor zijn Negende en laatste Symfonie, als een echo van lang vervlogen tijden. (HJ)plus
