Tegenwoordig heeft Johann Sebastian Bach al bijna een popstatus. In zijn eigen tijd was dat wel anders. Hij was bij lange na niet de favoriet toen hij benoemd werd als cantor in Leipzig. Telemann lag beter in de markt. En zelfs de nu totaal onbekende Graupner maakte meer kans. Ze werden het echter niet, want ze konden elders meer verdienen. Vergelijk dat eens met Bachs huidige populariteit. Zelfs in de jazz en de pop is zijn invloed onmiskenbaar. Hier volgen een aantal voorbeelden.
De vocale groep Swingle Singers werd in 1962 opgericht in Parijs door de Amerikaan Ward Swingle. Het meest bekend werd de Swingle Singers met haar Bach arrangementen. Bekende evergreens werden in een nieuw jasje gestoken, aangekleed met jazz ritmes.
Vivace uit het Concert voor twee violen (Swingle Singers - Jazz Sebastian Bach 2)
In de jaren '70 werd fluitist Thijs van Leer populair met zijn Introspection-lp’s. De albums bevatte een mix van klassieke en populaire nummers. Rogier van Otterloo verzorgde en dirigeerde de arrangementen. De altpartij van Bachs aria Erbarme dich (Matthäuspassion) transformeerde hij tot een woordloze vocalise, op de plaat vereeuwigd door achtergrondzangeres Letty de Jong.
Sommige artiesten laten duidelijk de invloed van Bach horen, hoewel Bach niet altijd direct geciteerd wordt. Frida Boccara's bekendste hit - Cent mille chansons - lijkt verdacht veel op Bachs aria Mache dich mein Herze rein (Matthäuspassion).
De pophit A whiter shade of pale van de Britse band Procol Harum vertoont - bewust of onbewust - een opvallende overeenkomst met de populaire Air (uit de Suite BWV.1068) van Bach.
Wendy Carlos (geboren als Walter Carlos) is een pionier op het terrein van de elektronische muziek en synthesizers (o.a. soundtrack van de film A Clockwork Orange). In 1968 verscheen haar album Switched-On Bach.
Bach zal de populaire en elitaire muziek nog heel lang blijven inspireren. Zo vinden we op het album Red Hot + Bach deze fraaie bossa nova bewerking van de Prelude BWV.999.
(HJ)
