Als grenzenloos melancholicus was Sergej Rachmaninov bijzonder geïnteresseerd in sinistere onderwerpen. Neem bijvoorbeeld Goethes Faust, die oorspronkelijk als uitgangspunt diende voor zijn Eerste Pianosonate. Een nog grotere obsessie vormde het gregoriaanse Dies irae-motief, dat als een soort idée fixe in bijna elk werk voorbijkomt. Toch was het pas in zijn beroemde Rhapsody On A Theme Of Paganini
… dat Rachmaninov beide thema's tot een geheel wist te smeden. Hij ging zelfs zover dat hij na voltooiing overwoog er een balletversie van te maken. Zover kwam het niet, wel is het werk een soort Faustiaans portret van duivelskunstenaar Niccolò Paganini, waarin de componist zelf verschijnt in de vorm van zijn eigen Capriccio nr.24 uit opus 1. In een reeks bloedstollende variaties wordt dit thema uitgespeeld tegen het demonische Dies irae-motief met als inzet het oorstrelende middendeel, door Rachmaninov achteraf geduid als 'liefdesepisode'. Technische perfectie en pure schoonheid gaan hand in hand in deze opname door Pianiste Noriko Ogawa. Ze geeft hiermee in combinatie met Rachmaninovs Eerste en Vierde Pianoconcert een prachtig vervolg op haar eerdere album met diens beroemde Tweede en Derde Pianoconcert (bax1938) (JWvR)meer
