Rond de familie de Sainte Colombe hangt een merkwaardig soort discretie. Ze worden maar zelden met de voornaam aangeduid, hoewel ze roem vergaarden met hun virtuoze gambaspel. We weten maar weinig van hen, omdat de familie zo zijn geheimen had. Zo hield de afstandelijke vader zijn gambatechnieken angstvallig verborgen door zichzelf tijdens het studeren op te sluiten in een tuinhuisje. Zijn leerling
… Marin Marais was er echter zo op gebrand de geheimen van de kunst te ontraadselen, dat hij zich als spion onder de hut verschool. Het gezin bestond ondermeer uit twee gambaspelende dochters, die met moeite geïdentificeerd zijn als Françoise en Brigitte. Slechts één bron maakt melding van een onwettige zoon; en dat terwijl juist deze zoon de gambatraditie van zijn vader zou voortzetten. De zoon week waarschijnlijk om religieuze redenen uit naar Engeland. De familie was namelijk protestants; maar ook daarover werd meestal gezwegen. Le Fils zette de Franse gambatraditie voort in Edinburgh. Zijn zes Suites voor gamba solo belandden in de bibliotheek van Durham Cathedral. Le Fils schreef, net als Marin Marais, een Tombeau ter nagedachtenis van zijn papa, waarin programmatisch verklankt wordt hoe de geliefde overledene de Styx oversteekt. Bij Le Fils vormt deze Tombeau het sluitstuk van zijn Zesde Suite. (HJ)meer
