In zijn jonge jaren gold Herbert Howells als een grote belofte; eigenlijk had hij net zo’n klinkende naam moeten worden als Holst of Vaughan Williams. Persoonlijke omstandigheden (waaronder de dood van zijn zoontje Michael) droegen er echter aan bij dat hij die verwachtingen niet waarmaakte, zo oordeelden althans zijn tijdgenoten. En toch is Howells klassiek geworden, zij het postuum. Vanaf het eind van de jaren veertig wist hij zich namelijk toch nog te onderscheiden op het terrein van de Anglicaansekerkmuziek. De titels van deze canticles en anthems verraden vaak de specifieke kathedralen en koren waarvoor ze zijn geschreven. (HJ)
meer
