Typerend is het slotdeel (In Paradisum), beginnend met ijl betoverende blokfluitklanken. Na twee minuten volgt een emotionele uitbarsting op Jerusalem. Jeths citeert hier vrijwel letterlijk uit Mahlers Tweede symfonie, en dat twee keer. De luisteraars tijdens de ZaterdagMatinee (2017) hebben het vast herkend. Het zijn overbekende noten die Mahler daar zelf nog in 1904 heeft gedirigeerd in de Grote
… Zaal van het Concertgebouw. Is zo'n citaat dan eigenlijk geen zwaktebod? Had Jeths niet beter zelfs iets kunnen verzinnen op zo'n cruciaal moment? Jeths vindt zichzelf geen 'citaat-componist'. Liever spreekt hij van 'archetypische verwijzingen', alsof hij uit een collectief onderbewuste put. En waar zijn archetypische verwijzingen meer op hun plaats dan in bespiegelingen over de dood. 'De dood blijft een belangrijk ijkpunt voor me, al is mijn kijk erop veranderd. De angst en de paniek beginnen plaats te maken voor berusting.’ Aldus Jeths in een interview met Joep Christenhusz (Achter de noten). (HJ)meer
