Wat is er mooier dan de simpele eenvoud van een gitaar? Toch is de gitaar voor buitenstaanders geen makkelijk instrument om voor te componeren. Vandaar dat gitaristen vaak zelf maar aan het arrangeren slaan. Van Vivaldi’s mandolineconcerten tot de Pavane van Fauré.
Vivaldi's bundel L'estro armonico behoort tot de tophits van de late barok. Het tiende concert is voor vier violen. Bach & zonen speelden het in het koffiehuis op vier klavecimbels. De Romero's voerden het uit op vier gitaren.
De blinde componist Rodrigo riep in zijn muziek het Spaanse verleden op. Zijn Concierto de Aranjuez (1939) verwijst naar het historische zomerverblijf van de Spaanse koningen. Het intens droevige Adagio was een smeekbede voor het leven van Rodrigo’s echtgenote, na het verlies van hun eerste kind. Paco de Lucía speelde het op flamencogitaar.
Ook Rodrigo's tweede gitaarconcert, Fantasía para un gentilhombre (1954), is een klassieker geworden. Dit werk is geïnspireerd door Spanjes vroegste gitaarvirtuoos, Gaspar Sanz. Minder bekend, maar niet minder fraai, is het Concierto madrigal (1966), naar een liefdeslied uit de renaissance
Heitor Villa-Lobos was de peetvader van de klassieke Braziliaanse muziek. In 1929 verrijkte hij de gitaarliteratuur met 12 virtuoze etudes. In 1956 bracht de legendarische Andrès Segovia Villa-Lobos' Gitaarconcert in première.
Het Concierto en flamenco (1962) van Federico Moreno Torroba balanceert tussen klassiek en de Zuid-Spaanse flamenco. Het concert vraagt dan ook om een gitarist die in beide werelden thuis is. Zoals Sabicas, de flamenco virtuoos voor wie Moreno Torroba dit concert schreef.
Hoewel hij zelf geen gitaar kon spelen, is de Spaanse componist Joaquín Rodrigo wereldberoemd geworden met zijn concert voor… meer
Deze site maakt gebruik van cookies. Voor meer informatie volgt u deze link.
Hierop is meer te lezen over welke cookies wij plaatsen en waarom en welke mogelijke '3rd-party' cookies er bij kunnen komen.