Bij Engeland denken sommigen wellicht vooral aan tuinen, thee, voetbal, bier en fish and chips. De muziekliefhebber zal echter eerder denken aan koormuziek. Op een of andere manier zijn de Engelsen al eeuwenlang bewonderd om hun aangename en welluidende koormuziek.
Al lang voordat er zoiets als een ‘koor’ bestond omschreef de 15e-eeuwse componist Johannes Tinctoris de Engelse klank als aangenaam. Engelse componisten als John Dunstable hadden dan ook een enorme invloed op de muziek in Europa. Zijn Quam pulchra es (van deze cd) laat horen waar die Europeanen zo warm van werden.
En tot op de dag van vandaag is de Engelse vocale muziek uit Renaissance en Barok bijzonder geliefd. Vooral de Engelse meerstemmige muziek is onverminderd populair, zeker in combinatie met die typisch Engelse melancholie. Wie laat zich onberoerd door Tallis’ intense lamentaties (bijvoorbeeld op deze uiteraard Engelse uitvoering), of Purcells magistrale miniatuurtje, Hear my prayer, o Lord (op deze cd)?
In de Anglicaanse Kerk speelt vocale muziek van oudsher een grote rol. Beroemd is de manier van psalmen zingen. Vele componisten hebben feitelijk akkoordschema’s gecomponeerd, waar de psalmtekst op ingenieuze manier op geplaatst werd. Het koor van St. Paul’s Cathedral heeft een unieke reeks cd’s uitgebracht, waar alle 150 psalmen op deze manier gezongen worden. (Zoek op ‘Psalms from St. Paul’s’ om ze alle 12 te vinden.) Luister hier naar psalm 42, op muziek van Samuel Wesley.
Ook in de wereld van de hedendaagse oudemuziek-praktijk speelt de Engelse aanpak in de vocale muziek een enorme rol. Hun manier van zingen van renaissance-polyfonie is decennia maatgevend geweest voor hoe deze muziek moest klinken. Legendarische ensembles als het Hilliard Ensemble, het Orlando Consort en de Clerks’ Group hebben de toon gezet. Hier klonk de muziek strak, helder en bovenal angstaanjagend zuiver. Het is te horen op een fragment van deze cd.
(TC)
