Hoe groot de invloed van Duitsland was op het Scandinavische muziekleven van de 19de eeuw kan aardig worden gedemonstreerd aan de hand van de carrière van de Zweedse componist Ludvig Norman (1831-1885). Norman gaf reeds op jonge leeftijd blijk van muzikale gaven. Dankzij de ondersteuning van onder anderen de beroemde Zweedse zangeres Jenny Lind en de Zweedse kroonprins kon Norman van 1848 tot 1852
… in Leipzig gaan studeren, waar hij les kreeg van Hauptmann, Rietz en Moscheles. Verder maakte hij daar kennis met Gade en Schumann en dankzij laatstgenoemde konden enkele van Normans werken in Duitsland gepubliceerd worden. Norman bewees Schumann vervolgens een wederdienst door na zijn terugkeer Schumanns werken bij het Zweedse publiek bekend te maken. In Stockholm leidde Norman een druk bestaan, gevuld met veel dirigeren, lesgeven en componeren. Het grootste gedeelte van zijn oeuvre bestaat uit instrumentale muziek en daaronder nemen zijn drie symfonieën een prominente plaats in. De "Symfonie nr.1, op.22" werd geschreven in de jaren 1857-1859. Het stuk heeft de gebruikelijke vier delen, waarbij opvalt dat Norman hier nog vasthield aan het toen al als verouderd beschouwde 'menuet' als derde deel, in plaats van een 'scherzo'. Hoewel ruim twintig jaar later ontstaan, lijkt de "Symfonie nr.3, op.58" uit 1881 in alle opzichten als twee druppels water op zijn voorganger. Normans symfonieën gaan duidelijk terug op Beethovens model, aangevuld met enkele invloeden van Mendelssohn en Schumann. Interesse voor 'nationale' muziek schijnt Norman nooit te hebben gehad: de Duitse waarden die hem in Leipzig waren bijgebracht bleef hij zijn leven lang trouw. Normans muziek klinkt aangenaam, zonder bijzonder spectaculair te zijn. Het National Symphony Orchestra of South Africa levert onder leiding van dirigent Mika Eichenholz redelijke uitvoeringen af. (JvG)_meer
