Het is natuurlijk niet ongebruikelijk dat een leerling nadrukkelijk met zijn leermeester wordt geassocieerd, maar soms is dat voor de leerling wel wat nadelig, vooral wanneer de naam van de leraar Ludwig van Beethoven is. Daarmee is het lot van Ferdinand Ries (1784-1838) aardig geschetst. Net als zijn leermeester was hij afkomstig uit Bonn. Hij leerde piano, viool en cello spelen van Romberg en werd
… in 1801 naar Beethoven gestuurd voor verdere lessen. Ries bleef enkele jaren, en was ook enige tijd Beethovens privé-secretaris. Een carrière als pianovirtuoos voerde hem naar Engeland, maar in 1824 keerde hij naar Duitsland terug, waar hij in 1838 in Frankfurt am Main overleed. Op deze cd voeren Arturo Bonucci (cello) en Aldo Orvieto (piano) de drie cellosonates van Ries uit. De Cellosonates nrs.1-2, op.20-21 dateren uit 1807 en combineren een aan Hummel herinnerende brilliante pianostijl met een fraai vormgegeven cellopartij. Uit 1823 dateert de Cellosonate nr.3, op.125, een driedelig werk, waarvan het openingsdeel maar liefst ruim een kwartier duurt. Ries’ muziek is alleszins de moeite waard: gevarieerd, goed geschreven, vol afwisseling, zonder inzinkingen, zij het - het moet gezegd - ook zonder bijzondere hoogtepunten. Net zoals zoveel tijdgenoten (en leerlingen) van Beethoven, werd hij door laatstgenoemde wel beïnvloed, maar hield hij zich verre van diens al te extravagante vernieuwingen. Dat neemt niet weg dat de totale vergetelheid die Ries ten deel is vervallen duidelijk onterecht is, want iedere cello-liefhebber zal aan deze cd plezier kunnen beleven. (JvG)meer
