De presentatie van Wilhelm Friedemann Bach (1710-1784) op de voor- en achterkant van deze cd maakt zo rijkelijk gebruik van superlatieven als 'le Maître de Halle' en 'un surdoué', dat iemand die de muziek van deze oudste zoon van Johann Sebastian niet kent, zich wel onwillekeurig zal afvragen of men hier niet een beetje overdrijft, temeer daar het hier gespeelde repertoire voor de meeste mensen
… volslagen onbekend zal zijn. Het gaat om de "Sonates nrs.1-6" voor twee fluiten, hier uitgevoerd door Pénélope Evison en Pierre Séchet, die beiden kopieën van oude traverso's bespelen. Muziek voor een dergelijke bezetting is typisch 18de eeuws. In de 19de eeuw vond men dat een ensemble van twee (of drie) melodie-instrumenten een veel te 'leeg' klankbeeld opleverde, laat staan dat men zich met stukken voor bijvoorbeeld viool of fluit solo raad wist - vandaar dat men daaraan een begeleiding toevoegde -, terwijl het 'duo' in de 20ste eeuw om weer andere redenen een marginaal bestaan heeft gekend. Wat deze "Sonates" zo bijzonder maakt is de ongehoorde rijkdom aan ideeën (zoals de geraffineerde enharmonische modulaties in het eerste deel van de "Sonate nr.3") en de soms bijna 'symfonische' proporties van deze stukken (zoals het openingsdeel van de "Sonate nr.5", dat maar liefst bijna tien minuten duurt). Daarmee staan deze "Sonates" ver boven de reguliere duoliteratuur en maken ze en passant duidelijk dat de bovengenoemde aanprijzingen volkomen verdiend zijn. (JvG)_meer
