Toen ik mij in mijn studietijd in Widor specialiseerde, kreeg ik nog al eens van medestudenten te horen: ‘Zeg, die Widor van jou, die is toch echt niet zo goed als Vierne.’ Op deze cd kun je aan de Vierde Symfonie inderdaad horen dat Widors inspiratiebronnen nogal divers waren: salonmuziek, een barokke ouverture (trefzeker getypeerd door Vernet), een academische fuga, een Franse noël, een
… feeëriek scherzo… Maar in de rijpere Zesde Symfonie horen we ook hoe Widor dit alles tot een strakke logica aaneensmeedde: alsof de muziek bij wijze van spreken de kathedrale architectuur weerspiegelt. En juist die imposante kracht wordt door Olivier Vernet heel overtuigend neergezet, daarbij geholpen door het fraaie Cavaillé-Coll orgel van de kathedraal in Orléans. (HJ)meer
