De naam van Malcolm Williamson zal de Nederlandse luisteraar niet heel bekend voorkomen. Zijn positie in het Britse muziekleven was echter heel stevig, niet in het minst omdat deze Australiër in 1975 (mede op voorspraak van Britten) als hofcomponist (‘Master of the Music to Her Majesty the Queen’) werd aangesteld. Williamson was tevens professioneel organist, de muziek van deze cd laat horen
… hoe goed hij het instrument kende. Het is zo langzamerhand wel muziek die nogal nadrukkelijk de modes van de jaren vijftig en zestig weerspiegelen. Zo verraadt Fons Amoris de invloed van Messiaen. Het modieuze thema van de Sonata (deel 2 van Symphony) had zo veertig jaar geleden van de jury van het Haarlemse Improvisatieconcours afkomstig kunnen zijn. Waarom dan aandacht voor deze figuur? Wel, omdat deze voormalige nachtclubpianist ook een zeer bevlogen kant had. Luister maar naar Vision of Christ-Phoenix, of de Toccata uit de Symphony. Zo flamboyant klinkt het orgel niet altijd. Alleen dat al maakt deze cd de moeite waard. (HJ)meer
