Anthoni van Noordt – o.a. organist van de Nieuwe Kerk in Amsterdam - is een respectabele naam in de Nederlandse muziekgeschiedenis. Dat is niet altijd zo geweest. Zijn tijdgenoot Constantijn Huygens oordeelde negatief over Van Noordts enige publicatie, het Tabulatuurboeck van 1659. Huygens vond de muziek te ouderwets voor die tijd. Die kritiek kunnen we wel navoelen. We horen hier immers niet de
… harmonische rijkdom, zoals we die gewend zijn van Monteverdi, Purcell of Bach. Voor het hedendaagse oor kan deze muziek dan ook ietwat abstract overkomen. Het is echter een vergissing om te concluderen dat deze psalmbewerkingen emotieloos zijn. Wat dat betreft kun je Van Noordt beter typeren als een etser of tekenaar, die de emoties van vreugde en verdriet uittekende door middel van muzikale motieven of stijlfiguren. Volgens het booklet bij deze uitgave zijn er wel meer dan 700 van zulke motieven te lokaliseren in Van Noordts muziek. Met zijn levendige spel doet Chiel Jan van Hofwegen er alles aan om die taal duidelijk te maken. Interessant zijn ook de opmerkingen over opbouw van het Tabulatuurboeck. De psalmbewerkingen zijn zo gerangschikt dat ze een muzikale catechismus lijken te vormen, naar het voorbeeld van de toen gezaghebbende Heidelbergse catechismus. Vandaar dat de betreffende psalmteksten in het booklet zijn opgenomen, uiteraard naar de destijds gangbare berijming van Datheen. (HJ)meer
