A shropshire lad

De dichter A.E. Housman (1859-1936) was het prototype van een uit een burgerlijk milieu afkomstige intellectueel, die in de Griekse en Latijnse letterkunde compensatie zocht voor zijn homosexualiteit. Dat Housman zijn emoties onderdrukte is teveel gezegd. Zijn academische vorming had echter wel iets van een ivoren toren van waaruit de afstandelijke professor de omringende wereld scherp in de gaten… hield. De tijden waren er dan ook naar. Housman was nog maar een paar jaar professor aan het University College van Londen, toen Oscar Wilde werd veroordeeld wegens (zoals Housmann het uitdrukte) 'the nameless and abominable colour of his hair'. Dit spel met directe beelden is een goed voorbeeld van hoe Housman de hypocrisie van de hele zaak zeer plastisch kon typeren zonder zichzelf al te veel bloot te geven. Het was juist deze spanning die Housmans poëzie een bepaald soort existentiële vervreemding gaf die men in Duitsland typeerde als Weltschmerz, die Sartre ooit omschreef als La Nausée en die Housmans tijdgenoten kenden als Spleen. Dankzij deze universele lading werd Housmans bundel A Shropshire Lad een klassieker, die menig Brits soldaat bij zich droeg in de loopgraven van de eerste wereldoorlog. Op de cd A Shropshire Lad wordt de cyclus integraal ten gehore gebracht, waarbij gebruik wordt gemaakt van toonzettingen van ondermeer Samuel Barber, John Ireland en Lennox Berkeley. Deze liederen worden gezongen door tenor Anthony Rolfe Johnson, met begeleiding van Graham Johnson. De niet getoonzette poëzie wordt gereciteerd door Alan Bates. (HJ)meer