Eind jaren negentig melde zich een leerling bij Wolfgang Rihm die zich eigenlijk niets liet gezeggen. Juist daarom werd deze leerling – de in St. Petersburg geboren Boris Yoffe – tot de compositieklas toegelaten. Rihm had namelijk een intuïtie voor dit soort zaken, dat was althans wat hij zichzelf voorhield. Rihms vertrouwen was riskant, aangezien Yoffe’s ambities niet veel verder gingen dan
… het componeren van één minimalistisch strijkkwartetje per dag. Tijdens zijn eindexamen kwam Yoffe met een doos vol van dat spul aanzetten. De examencommissie besloot toen maar de doos dicht te laten en de student zijn diploma toe te kennen, zo kan het ook. Naar verluidt zou dit wonderlijke oeuvre inmiddels in de duizenden kwartetjes lopen, en dit aantal loop uiteraard alleen maar verder op. Op deze cd horen we een aantal kwartetjes van de laatste jaren, afgewisseld met vocale stukjes uit een vergelijkbaar project. Ook deze motetjes – op teksten uit het Hooglied – zijn zo klein, dat een integrale toonzetting van dit Bijbelboek enkele honderden stukken zou moeten opleveren. Daarmee is deze ECM uitgave een intrigerend geval van ‘take it or leave it’. Voor de een zal het een openbaring zijn. Een ander zal het alleen maar eentonig vinden. (HJ)meer
