Van de vier Coronation Anthems die Handel schreef voor de koning van George II werd The King shall rejoice als eerste uitgevoerd. Mooi uitgebalanceerd zal het niet geklonken hebben, want het 47 zangers tellende koor moest het opnemen tegen een orkest van zo’n 160 instrumentalisten. De uitvoering zou rommelig zijn geweest volgens een aantekening die de aartsbisschop van Canterbury in zijn liturgie
… noteerde: ‘the anthem all in confusion: all irregular in the music’. Er wordt echter ook wel beweerd dat deze opmerking mogelijk slaat op een repetitie. Tot de charmes van de slotfuga behoren de beklemtoonde Ha-ha’s van het Alleluia, door Jeremy Summerly getypeerd als ‘diaphragmatic belly-laughs’. Het is mooi gezegd, al is het zeer de vraag of men in die tijd een dergelijk gebruik van het middenrif maakte. Zeer indrukwekkend is de nobele grandeur van de tweede Anthem, met zijn prachtige spanningsopbouw van de suggestieve opening tot de jubel van het slotkoor. Na een majestueus crescendo van het orkest klinkt in brede akkoorden de tekst uit het bijbelboek Koningen: Zadok the Priest and Nathan the Prophet anointed Solomon King. And all the people rejoiced and said: ‘God save the King!’. Het hoeft niet te verbazen dat deze Anthem sindsdien geklonken heeft bij iedere Britse kroning. (HJ)meer
