'Dat kan mijn dochtertje ook', is de geijkte reactie op het soort esthetiek waarmee deze cd ons confronteert. De kreet is negatief bedoeld, maar men kan hem ook positief waarderen: kinderen hebben een beleving van de werkelijkheid die volwassenen kwijt zijn. Conceptuele kunstenaars kunnen ons deze manier van kijken weer leren (als we daar tenminste voor voelen). In het Hessisches Landesmuseum te
… Darmstadt bevindt zich de permanente tentoonstelling Block Beuys, gewijd aan de conceptuele kunstenaar Joseph Beuys. In zeven zalen bevinden zich zo'n 270 objecten, waarbij Buys gebruik maakte van het soort viezigheid (maar hoe dol waren we daar als kinderen op) dat zo typerend voor hem is: metaal, kranten, vet, etenswaren, machineonderdelen. Belangrijker is de ruimtelijke werking van deze tentoonstelling: zo is de eerste zaal vrijwel leeg, terwijl de zalen 4-7 bestaan uit een claustrofobische opeenvolging van 24 vitrines. Richard Rijnvos was in 1990 in de gelegenheid deze tentoonstelling te bezoeken, omdat hij tijdens de zomercursus van dat seizoen uitgenodigd was als gastcomponist. Rijnvos' Block Beuys ontstond vijf jaar na dit bezoek. Net als bij zijn voorbeeld John Cage werkt Rijnvos met het vertalen van ruimtelijke naar temporele (dat wil zeggen: muzikale) verhoudingen. Het werk bestaat uit vier delen: de delen 1-3 hebben betrekking op de zalen 1-3, terwijl het laatste deel de weerslag vormt van de resterende vier zalen met de vitrines. Block Beuys wordt gespeeld door het Ives Ensemble. Helaas (het moet maar eens gezegd worden) verpakt het label Hat Art haar cd's in onmogelijke kartonnen hoesjes, waardoor er zich op het cd-oppervlak binnen de kortste keren krassen aftekenen: het soort configuraties waarin een conceptualist ongetwijfeld een diepere zin weet te ontdekken, maar waarvan de cd cd-gebruiker alleen maar hopeloos wordt. (HJ)meer
