In de 19de eeuw wilde het in Frankrijk niet echt lukken met de symfonie. Pas aan het eind van de eeuw kwamen er enkele werkelijk succesvolle bijdragen aan het genre, en dat waren dan vaak nog eenlingen, zoals die van Franck en Chausson. Een van de weinigen die zich van meet af aan inzette om een Franse symfonische traditie in het leven te roepen was Camille Saint-Saëns (1835-1921). Al op zijn
… achttiende voltooide hij zijn derde symfonie, die echter pas als eerste aan de openbaarheid werd prijsgegeven en om die reden bekend staat als de Symfonie nr.1, op.2. In veel opzichten haakte Saint-Saëns aan bij de traditie van Beethovens eerste twee symfonieën: dit stuk onttrekt zich aan de Mozartachtige proporties die Saint-Saëns' landgenoten doorgaans aanhielden. Opvallend is wel, zoals wel vaker bij Saint-Saëns, dat de overwegend ernstige atmosfeer van de eerste drie delen in het laatste deel wordt verruild voor een luchtigheid die slecht in het geheel past. De Symfonie 'Roma' van Georges Bizet (1838-1875) ontstond in de jaren 1857-1860 toen Bizet in de Italiaanse hoofdstad verbleef. Pas in 1869 ging het stuk in première en hoewel het destijds veel bijval oogstte, raakte het in de vergetelheid. Om onduidelijke redenen is men het later als 'suite' aan gaan duiden, maar dat is niet juist. Mogelijk is de overwegend lichte toets van het stuk de reden hiervoor geweest. Qua proporties is dit echter geen suite; zeker niet gezien het uit de kluiten gewassen eerste deel van bijna een kwartier. Het Slovaaks Radio Symfonie Orkest Bratislava houdt onder leiding van Ivan Anguélov een goed pleidooi voor deze onbekende Franse symfonieën. (JvG)_meer
