Vele componisten zijn er uit de muziekgeschiedenis bekend welke door één enkel werk zich bekendheid wisten te verwerven: Barber met zijn "Adagio", Mascagni met zijn "Cavalleria rusticana; een lijst die nog met vele voorbeelden kan worden uitgebreid. De meeste van hen waren er allerminst blij mee dat hun andere werken door dat ene succes volledig overstraald werden. Het kan echter altijd nog erger:
Tomaso Albinoni (1671-1751) trof het bizarre lot bekend te worden door één stuk, dat niet van hem is, het "Adagio voor orgel en strijkers", een door de Italiaanse musicoloog Giazotti geschreven werkje, dat gedeeltelijk op een fragment van Albinoni is gebaseerd. Het stuk is een niet onaantrekkelijke barok-pastiche, maar het geeft wel een totaal verkeerd beeld van Albinoni's stijl. Deze cd van de Symphonia Perusina met violist-dirigent Paolo Pollastri geeft een heel wat accurater beeld van de muziek van deze Venetiaanse componist, die overigens geen beroepsmusicus was: hij dreef een handel in speelkaarten. Hier opgenomen zijn de eerste zes van de "Concerten op.7, nr.1-12", alsmede drie onuitgegeven "Hoboconcerten", de laatste met Simone Bensi als solist. Albinoni toont zich in deze stukken een waardig representant van de Venetiaanse baroktraditie, waarvan Vivaldi de bekendste representant is. De ingenuïteit in de schrijfwijze, de grote melodische charme en een soms verrassend instrumentengebruik, zoals de pizzicato-begeleiding in het middendeel van het "Hoboconcert in g", maakt duidelijk dat Albinoni's muziek heel wat anders is dan velen op basis van Giazotti's oeuvre zouden denken. (JvG)_meer
