Wie nog steeds denkt dat hedendaagse muziek ontoegankelijk, moeilijk en vooral niet mooi is, wordt uitgedaagd zich eens aan dit album van de jonge Fin Uljas Pulkkis (1975) te wagen. Eén voor één ontkracht hij al deze vooroordelen in drie even kleurrijke als avontuurlijke composities. Net als zijn illustere landgenoot Magnus Lindberg is Pulkkis gefascineerd door het moment in de muziekgeschiedenis
… waarop de tonaliteit ineenstortte. Als een soort archeoloog uit de toekomst haakt hij hierop in, op zoek naar een uitweg. Het orkestwerk On The Crest Of Waves (2003) schildert een verfijnd zeegezicht in de traditie van Debussy’s La Mer of Rachmaninovs Dodeneiland. In zeven tableaus neemt Pulkkis je mee op een spannend vaartochtje, compleet met weidse uitzichten en een heuse storm. Tegelijk verrijkt hij het klankpalet met elementen uit minimal music en delicaat Frans spectralisme, waarmee zijn muziek toch volledig eigentijds blijft. Maar de grootste kracht van Pulkkis’ muziek ligt in het spannende harmonische verloop. Hoewel niet tonaal in traditionele zin, blijft het muzikale betoog voortdurend goed te volgen, waarbij je door de geraffineerde instrumentatievondsten van de ene verbazing in de andere valt. Wie na dit album nog durft te beweren dat moderne muziek niet te begrijpen is… (JWvR)meer